Ísbirnir

Það hefur mikið gengið á með þessa tvo ísbirni sem komu á land fyrir norðan.  Ekki græt ég það þótt hafi þurft að skjóta þá báða.  Því hefur verið haldið fram að ísbirnir væru alfriðaðir og því mætti alls ekki skjóta þá.  Þetta er alls ekki rétt því þótt til séu lög um friðun ísbjarna hér á landi er undanþága í lögunum um að ef ísbjörn telst ógna lífi fólks er heimilt að skjóta þá.  Fólk verður að átta sig á því að þetta eru ekki nein meinleysis dýr, heldur vilt öflug rándýr sem hika ekki við að éta einn og einn mann ef þau eru svöng.  Í báðum tilfellum stafaði fólki hætta af þessum dýrum og þau því réttdræp.  Allur sá leikaraskapur og fjárútlát til að reyna að svæfa annað dýrið og flytja það síðan til Grænlands var rugl og vitleysa frá upphafi til enda og þeim til skammar sem að því stóðu. Ef tekist hefði að flytja dýrið til Grænlands og sleppa því þar en nokkuð víst að grænlendingar hefðu drepið dýrið.  Hitt er aftur annað mál að við eigum ekki, ef við neyðumst til að drepa ísbjörn að mynda hann í bak og fyrir alblóðugan og láta slíkar myndir fara síðan um allan heim.  Það á að skjóta dýrin og grafa þau sem fyrst.  Fyrir nokkrum árum sigldi fiskiskipið Guðný ÍS fram á ísbjörn sem var á sundi í Ísafjarðardjúpi.  Skipverjar á bátnum komu stroffu um háls dýrsins og ætluðu að bjarga því með því að hífa það um borð, en sem betur fer hengdist björninn við hífinguna.  Það hefði ekki verið skemmtilegt að vera um borð í þessu skipi ef björninn hefði lifað þetta af.  Hann hefði gengið berserksgang um skipið í leit að æti.

Ég sá fyrir nokkrum árum heimildarmynd frá Kanada og þar voru hjón sem áttu sumarhús einhverstaðar út í skógi og eina vikuna sem þau voru í bústaðnum urðu þau vör við skógarbjörn og til að fá nú frið fyrir birninum ákváðu þau að setja mat á ákveðinn stað fyrir utan bústaðinn.  Björninn kom daglega og alltaf á sama tíma og borðaði matinn og fór síðan aftur inn í skóginn, nú töldu hjónin að björninn væri orðinn þeim vinveittur og lítið mál að búa innan um skógarbirni í sátt og samlyndi.  Svo kom að því að þau hjónin fóru heim en skildu samt eftir mat handa birninum sínum á sama stað og áður.  Næst þegar þessi hjón fóru í bústaðinn sinn blasti við ófögur sjón, bústaður var í rúst og gjörónýtur.  Þau hjónin sátu stjörf í bílnum og trúðu varla eigin augum og svo sáu þau björninn og um leið og hann varð var við þau réðist hann á bílinn og barði hann allan að utan, en sem betur fer gátu þau forðað sér.  Þau áttuðu sig ekki á því að þau voru búin að venja þennan björn á að það væri alltaf matur á ákveðnum stað og þegar svo var ekki áttaði björninn sig á því að maturinn kom úr þessum bústað og ákvað að sækja hann bara sjálfur.

Í myndinni var einnig sýnt frá skógarbirni sem kom inn í smáþorp í Kanada og gekk þar um götur í leit að æti.  Hann sá að fólk kom út úr ákveðnu húsi með matvæli og vissi þá um leið hvar maturinn var og fór hann þá inní matvöruverslun bæjarins og braut þar allt og bramlaði þar til hann fann eitthvað til að éta.  Þannig vildi til að fyrir utan verslunina var amerískur ferðamaður með videoupptökuvél og fór hann til að mynda björninn inní búðinni.  Þegar björninn varð var við manninn sem truflaði hann við að éta óð hann út og elti myndatökumanninn, en sá var svo vitlaus að hann gekk bara aftur á bak og myndaði björninn.  Þetta endaði auðvitað þannig að björninn réðist á manninn og drap hann og át síðan.  Skömmu síðar kom lögreglan og skaut dýrið.

Við ættum að hafa það í huga næst þegar ísbjörn gengur hér á land að þetta eru stórhættuleg grimm rándýr og ekkert á að gera nema skjóta dýrið sem fyrst.  Við getum ekki verið nein björgunarsveit fyrir ísbirni og þó að einhverjar kerlingar út í heimi séu að rífa kjaft á ekkert að hlusta á slíkt t.d. Birgitta Bardot.  Við ættum kannski að bjóða henni til Íslands þegar næsti björn kemur og segja henni að hún megi eiga dýrið og leyfa henni að glíma við að svæfa dýrið og koma því í burtu.