Að leggja sig á daginn

Mikið getur maður nú verið ruglaður ef maður sofnar um miðjan dag, þetta kom fyrir mig í dag.  Ég er einn af þeim sem vakna alltaf snemma á morgnanna milli 5-6 og fæ mér þá kaffi og bíð eftir dagblöðunum.  Þannig var það í morgun og kl.12 kveikti ég á sjónvarpinu og horfði á fréttirnar og síðan hef ég sofnað í hægindastólnum mínum.  Allt í einu hrekk ég upp og lít á klukkuna og sé að hún er rúmlega eitt, ég fékk mér kaffi og sígarettu og var að velta fyrir mér að nú hefði ég misst af allri kvölddagskránni og kvöldfréttunum líka því ég mundi ekki eftir að hafa horft á þær.  Þegar ég var búinn að drekka kaffi og reykja var klukkan að verða þrjú og ég hugsaði með mér að þetta gengi nú ekki og fór inn á baðherbergi og ætlaði að taka þau lyf sem ég verð að taka á hverju kvöldi og er raðað í lyfjabox en tók þá eftir að ég var ekki heldur búinn að taka hádegislyfin svo ég tók kvöldlyfin og burstaði tennurnar og ætlaði að fara að hátta en ákvað nú að reykja eina sígarettu fyrst.  Þá tek ég eftir því að það er glampandi sól á svölunum hjá mér sem var talsvert skrítið klukkan þrjú um nótt.  En þá kviknaði allt í einu á perunni og ég fattaði að það var miður dagur.  Það er svona þegar maður býr einn, því í fyrrakvöld steinsofnaði ég yfir sjónvarpinu í stólnum fræga og vaknaði ekki fyrr en kl. fimm um morguninn eftir og þá var kominn tími til að fara að laga morgunkaffið.  Þetta er ekki eðlilegt og auðvitað er þetta stólnum að kenna og sjónvarpinu því sjónvarpið mitt er svo svæfandi.  Ég verð að fara að breyta þessu og sitja í öðrum stól og fá mér annað sjónvarp.  Ég held þetta ekki út öllu lengur að geta aldrei horft á sjónvarp nema að steinsofna eftir smá stund.  En nú ætla ég út á svalir í sólbað því aldrei þessu vant er nánast logn hér í Sandgerði í dag og ég veit að margir sem hafa búið hér lengi eiga erfitt með að anda í svona logni því þeir eru svo vanir að loftið blásist fyrirhafnarlaust niður í lungu og svo snúa þeir sér við til að anda frá sér.

Hafskipsmálið

Nú rifjast Hafskipsmálið upp fyrir mörgum þegar fólk les um andlát Ragnars Kjartanssonar fv. stjórnarformanns Hafskips.  Þegar maður hugsar um þetta mál liggur við að maður skammist sín fyrir að vera íslendingur.  Hafskip var aldrei gjaldþrota heldur knúið í gjaldþrot af Kolkrabbanum fræga og önnur eins meðferð á saklausum mönnum eins og átti sér stað í þessu máli er varla hægt að finna í nokkru lýðræðisríki.  Sem betur fer er Björgólfur Guðmundsson búinn að slíta af þessum Kolkrabba alla arma og dysja restina.  Hvar eru þeir nú, Hörður Sigurgeirsson, Indriði Pálsson og saksóknararnir sem lögðust allir á eitt markmið að koma Hafskip á hausinn.  Ætli þeir liggi ekki betlandi á ríkisjötunni eða eru einhverstaðar í felum skíthræddir um sína framtíð.  En sennilega hafa þeir náð því að mata krókinn svo vel hjá Eimskip að þeir liggja eins og ormar á gulli og hafa það náðugt.  Það er deginum ljósara að lokauppgjör við þessa menn er ekki búið og verður spennandi að fylgjast með framhaldinu.  Með réttu ættu þeir allir að vera á Litla-Hrauni í læstum klefa og löngu búið að henda lyklinum.  Því það sem þessir menn gerðu var glæpur og því á að flokka þessa menn sem glæpamenn og taka á þeim sem slíkum.  Ragnar Kjartansson lagði mikla vinnu í að endurheimta æru sína og ætli orsökin fyrir hans veikindum hafi ekki að stórum hluta verið vegna þess hvernig var farið með hann í þessu máli og flýtt fyrir andláti hans.  Ragnar var duglegur og heiðarlegur maður og skilað sínum störfum með sóma sama hvað hann tók að sér.

Gæðavottun sjávarafurða

Í Viðskiptablaðinu 18. júlí skrifar Viðar þorsteinsson, sem rannsakaði umhverfismerkinga í sjávarútvegi í lokaverkefni sínu í meistaranámi í umhverfis- og auðlindafræði.  Hann naut stuðnings Matís við verkefnið og fékk vinnu þar í kjölfarið.  Þessi grein er mjög fróðleg og ég hvet alla sem hafa aðgang að Vðskiptablaðinu til að lesa hana.  Hann segir eftirfarandi;

"Nú hafa allar Norðurlandaþjóðir nema íslendingar tekið upp umhverfisvottun í sjávarútvegi" 

Hann telur að slík vottun myndi skapa mikla möguleika fyrir okkur íslendinga.  Slíka vottun kallar Viðar aðgöngumiða á erlenda markaði.  Hann segir að slík vottun byggi á staðli sem einn aðili skilgreinir og annar aðili vottar að viðkomandi uppfylli kröfur staðalsins og þetta sé eina leiðin sem bjóði uppá nægilegan trúverðugleika.  Hann segir að MSC (Marine Stewvartship Council) sé þekktasta umhverfismerkingin.  Merki MSC vottar að fiskurinn komi frá stofnum sem nýttir eru á sjálfbæran hátt.  Þar er horft heilrænt á fiskveiðar, bæði ástand og aðferðir sem notaðar eru við veiðar.  Tekið er hart á trollveiðum og botntogveiðum (dragnót) og það þarf að vanda mjög til verka til að fá vottun.  

 Hann segir Breta komna lengst á þessu sviði eftir lengri sögu í landbúnaði, en ýmsa blikur séu á lofti í Bandaríkjunum.  Þó hefur WalMart-verslunarkeðjan lýst því yfir að þar verði aðeins seldar sjávarafurðir sem hafi slíka vottun.

Hann segir að hér á landi hafi LÍÚ og íslenskir útgerðarmenn hafi tekið ákvörðun um að MSC henti ekki hér á landi og ætli að koma með sérstakt merki fyrir Ísland sem eigi að votta það að íslenska kvótakerfið sjái til þess að íslenskur fiskur komi úr sjálfbærum nýttum stofnum.

Flest umhverfissamtök styðja MSC-vottun og Viðar bendir á að þær útgerðir sem stunda handfæra- og línuveiðar eigi auðvelt með að fá slíka vottun Á Bretlandi hafa sex smásölukeðjur tekið upp þessa vottun og Grenpeace veiti henni stuðning.  Hann telur að eftir 2-3 ár verði erfitt að selja okkar fisk til Bretlands, því kröfur um MS-vottun sé stöðugt að aukast og umhverfissamtök þrýsti þar á.´

Hann telur að það verði erfitt fyrir stóru útgerðarfyrirtækin á Íslandi að fá MSC-vottun, því að þorskveiðar í Norður-Atlandshafi séu almennt ekki taldar sjálfbærar og trollveiðar eigi við ákveðið ímyndunarvanda að stríða.

Ég ætla nú ekki að endurskrifa greinina hans Viðars en bendi fólki á að hún er í Viðskiptablaðinu sem kom út  18. júlí.  En mér finnst með ólíkindum að láta sér detta í hug að vera með einhverja sér vottun fyrir Ísland, sem væri búin til af LÍÚ til verndar sægreifum og blanda kvótakerfinu inn í.  Það þíðir bara eitt að við töpum mörkuðum fyrir okkar fisk, því eins og Viðar bendir á verður erfitt að selja fisk eftir nokkur ár ef hann er ekki með MSC-vottun og við getum ekki horft framhjá áhrifum umhverfissamtaka.

 

Mannréttindi

Nú fer að styttast í að stjórnvöld fái í hausinn ávítur og bréfið sem þau sendu Mannréttindanefnd Sameinuðu Þjóðanna vegna kvótakerfisins.  En í þessu bréfi var innihaldið orðagjálfur um að þetta og hitt yrði skoðað af einhverri nefnd sem skipuð yrði á núverandi kjörtímabili en ekki talin ástæða til að gera neinar breytingar á kvótakerfinu eða greiða tveimur sjómönnum bætur.  Nú erum við að setja okkur á sama bekk og mörg ríki þar sem mannréttindi eru fótum troðinn og vonumst því eftir stuðningi þeirra ríkja til að komast í Öryggisráðið.  Nú er aðeins einn sjómaður að leggja þessum tveimur sjómönnum lið en það er maður hér í Sandgerði sem heitir Ásmundur en hann rær á sinni trillu án þess að hafa kvóta.  Stjórnvöld segja að Ásmundur sé að brjóta lög en eitthvað virðast þau óttast að handtaka manninn, það hefur verið látið nægja að taka af honum skýrslu þar sem hann viðurkennir að hafa ekki kvóta fyrir þeim afla sem hann er að fiska.  Ásmundur bendir réttilega á að hann geti ekki keypt kvóta því að í lögum um stjórn fiskveiða stendur að fiskistofnarnir við Ísland séu eign íslensku þjóðarinnar og ef hann keypti kvóta af öðrum útgerðarmanni þá væri hann að kaupa þýfi og það er líka lögbrot.  Það er spurning hvenær Ásmundur gefst upp og þess vegna er mikilvægt að sjómenn og aðrir sýni honum samstöðu.  Ef 25 til 50 bátar færu af stað og veiddu án þess að hafa kvóta væri kominn svo mikill þrýstingur á stjórnvöld að ekki væri hægt að bíða með að endurskoða kvótakerfið enda stendur það skýrt í stjórnarsáttmála núverandi ríkisstjórnar að það skuli gert.  Varformaður sjávarútvegnefndar Karl V. Matthíasson frá Samfylkingunni er farinn að kalla eftir að þessi nefnd verði skipuð.  En ég var að lesa um  annað sem er að þegar Halldór Ásgrímsson setti kvóta á síldveiðar nokkrum árum áður en kvótakerfið varð að lögum á Alþingi, þá gerði hann það með reglugerð sem engin lagabókstafur var fyrir.  Hann gleymdi að leggja málið fyrir Alþingi, þannig að þeir sem hafa nú kvóta í íslensku sumargotssíldinni eru með kvóta sem aldrei voru sett lög um og er því ekkert annað til ráða en að innkalla þann kvóta, því þessi gjörningur var brot á stjórnarskránni.  Eru nú útgerðarmenn síldarskipa í sömu stöðu og Ásmundur að stunda veiðar á fiski sem þeir hafa engan lögllegan kvóta fyrir.  Nú er í gangi undirskriftalistar til stuðnings Ásmundi en það er nú oft með svona lista að þegar þeir eru afhentir viðkomandi ráðherra þá lenda þeir oftast í ruslafötunni.

Ég er með tillögu um að sjómenn sem eru á móti þessu kerfi taki upp aðgerðir franskra bænda en þeir voru í stríði við ráðherra landbúnaðar í Frakklandi um verð á mjólk.  Þeir tóku sig til og sendu ráðherranum í pósti 1 lítir af mjólk hver bóndi á dag og þegar ráðherrann var búinn að fá 10.000 lítra af mjólk heim til sín gafst hann upp og fór að ræða við bændur.  Hver einasti trillusjómaður ætti að senda Einari K. Guðfinnssyni í pósti heim til hans einn þorsk hver sjómaður á hverjum degi og ætli ráðherrann yrði ánægður þegar hann sæti uppi með nokkur tonn af ónýtum þorski.

 

Járnbrautalest

Í undirbúningi er að hefja smíði á járnbrautarlestarvagni á Íslandi. Þetta kann að hljóma undarlega, en þeim sem starfa í Málm- og véltæknideild Borgarholtsskóla er full alvara.

Þetta er gott framtak hjá nemendum þessa skóla en lestin mætti vera stærri, en vonandi verður þetta til þess að ráðamenn fari að hugsa alvarlega um lestarsamgöngur á Íslandi.

Það ætti að koma á lestarsamgöngum frá Reykjavík til Keflavíkur og einnig til Selfoss og upp í Borgarfjörð.  Síðan ætti að leggja neðanjarðar lestarkerfi um allt stór-Reykjavíkursvæðið, þá fyrst væri hægt að aka á bíl í Reykjavík án þess að vera í lífshættu við hver gatnamót.

Járnbrautarlest smíðuð í Grafarvogi