Hakakross

 

Svo aumingja Bandaríkjaherinn er búinn í 40 ár að auglýsa hakakrossinn hans Hitlers án þess að vita af því og ætla að eyða 600.000 dollurum til að breyta því.  En þar sem fáir hafa veitt þessu athygli og margir í USA sem hreinlega vita ekki hver Hitler var eða neitt um hakakrossinn, þá verður þetta bara til að auglýsa hann enn betur og minna rækilega á Hitler og hans lið.

Google Earth afhjúpar risa-hakakross

Vélvana bátur

Það er ekkert grín að lenda í þessu við Látrabjarg.  Ég hef sjálfur lent í álíka reyndar fyrir sunnan bjargið, en þá varð ég vélstjóri á dragnótarbát sem fékk nótina í skrúfuna og þessi sami björgunarbátur Björg frá Rifi kom og dró okkur til hafnar í Ólafsvík sem gekk ótrúlega vel, þar til komið var inn í höfnina í Ólafsvík og skipstjóri björgunarbátsins ætlaði að láta okkar bát renna upp að ákveðnum bryggjukanti en til þess þurfti að hafa snör handtök við að losa dráttartaugina úr björgunarbátnum og færa aðeins til svo okkar bátur næði að renna meðfram kantinum.  En það var sama hvað skipstjóri björgunarbátsins kallaði og hrópaði á sína menn þeir voru alltof seinir út og ætlaði skipstjórinn að snúa björgunarbátnum og freista þess að stoppa okkar bát en varð of seinn og brunaði því okkar skip á þó nokkri ferð beint á enda hafnargarðsins og skemmdist þó nokkuð.  Þegar við vorum síðan búnir að binda okkar skip kom skipstjóri björgunarbátsins um borð til okkar og sagði að honum þætti leitt að þetta hefði farið svona en því miður hefðu flestir sem voru um borð hjá honum verið lítið á sjó og höfðu verið orðnir nánast lamaðir af sjóveiki á leiðinni yfir Breiðafjörð.  En sem betur fer urðu engin slys á mönnum við þetta atvik, aðeins beyglað stál sem auðveldlega mátti laga taldist þetta nú ekki alvarlegt.  En hvað varðar Látrabjarg þá er lítil hætta á að skip reki þar í land ef veður er gott því þarna er svo sterkur straumur ýmist norður eða suður með Bjarginu.

Vélarvana bátur við Bjarg

Landsbyggðin

Kristinn H. Gunnarsson alþm. skrifar oft athyglisverða og skemmtilega pistla á heimasíðu sinni kristinn.is og í pistli sem hann skrifar 30. september er hann að fjalla um hinar svokölluðu "mótvægisaðgerðir"og þar sem þetta er mjög góður pistill hvet ég alla til að lesa hann en hann opnast þegar smellt er á kristinn.is hér að ofan.  Hann bendir þar á frétt í Morgunblaðinu, sem ég verð nú að viðurkenna að fór alveg fram hjá mér en í þeirri frétt kemur fram að það nýjasta til bjargar landsbyggðinni sé að bjóða öllum atvinnulausum á landsbyggðinni kr. 200 þúsund til búferlaflutninga og í stað þess að færa atvinnu til fólksins á landsbyggðinni á að færa fólkið þangað þar sem atvinnu er að hafa og hvar skyldi það nú vera?  Jú auðvitað á höfuðborgarsvæðinu því samkvæmt fréttum Ríkisútvarpsins vantar 20 þúsund manns inn á höfuðborgarsvæðið, bæði til að fylla í störf og ekki síður til að fylla allar þær íbúðir sem nú er búið að byggja og ekki er til fólk til að búa í.  En er þetta svona einfalt, því þótt fólk fái styrk til að flytja þá er eftir að kaupa sér húsnæði, á kannski að leysa það með styrk líka því flestir á landsbyggðinni búa í einbýlishúsum og þegar öll atvinna er farinn verða allar fasteignir á viðkomandi svæði verðlausar en kannski er þetta leiðin til að hækka verðið með því að leggja heilu landshlutana í eyði t.d. Vestfirði og þá gætu öll þessi hús verið vinsælir sumarbústaðir og þeir sem hafa næga peninga gætu keypt heilu firðina eins og dæmi eru um austur á fjörðum.  Í dag er hæsta fasteignaverð á Vestfjörðum á Hornströndum þar sem allt er komið í eyði.  Kannski var þetta alltaf ætlunin þegar kynntar voru hinar miklu vegaframkvæmdir víða um land svo íbúar á Höfuðborgarsvæðinugætu ekið á góðum vegum á leið sinni í hina nýju sumarhúsabyggðir víða um land og verið í góðu netsambandi.  Fyrr má nú rota en dauðrota og ég segi nú bara hvar endar öll þessi andskotans vitleysa.  Ef við eigum nú að upplifa eina mest hreppaflutninga Íslandssögunnar afhverju að velja höfuðborgarsvæðið, væri ekki best ef byrjað væri á þessu á annað borð að flytja fólkið t.d. til Spánar eða þar sem auðvelt er að lifa og gott veður er.  Svo erum við íslendingar að hlægja að heimsku Dana þegar þeim datt í hug fyrir mörgum öldum að flytja alla íslendinga á Jótlandsheiðar.  Verðum við bara ekki að viðurkenna vanmátt okkar til að geta búið í öllu þessu stóra landi og biðja Danmörk um að taka við okkur aftur, því við kunnum ekki að stjórna okkur sjálf.  Ég vil að lokum ítreka um lestur á pistli Kristins H. Gunnarssonar. 

Frjálslyndi flokkurinn

Mikið var það ánægjulegar fréttir sem komu frá mínum góða flokki 28. september sl. að búið væri að ráð Magnús Reynir Guðmundsson sem framkvæmdastjóra flokksins, en hann hefur gengt starfinu tímabundið síðan Margrét Sverrisdóttir hætti.  Magnús Reynir hefur mikla reynslu bæði úr stjórnmálum og viðskiptum og allir sem honum kynnast hitta þar fyrir góðan dreng og traustan mann.  Fyrir stuttu síðan reyndu andstæðingar flokksins að blása upp ósætti í flokknum og fullyrt var að Sigurjóni Þórðarsyni hefði verið lofað þessari stöðu og þau kynni sem ég hef haft af þeim ágæta manni Sigurjóni Þórðarsyni eru slík að ég var alltaf viss um að hann vildi ekki efna til einhvers ófriðar innan flokksins.  Því að í dag bendir allt til að þess verði ekki langt að bíða að Sigurjón verði þingmaður á ný.  Einnig kom fram í áðurnefndri frétt að Magnús Þór Hafsteinsson hefði verið ráðinn í hlutastarf hjá okkar þingflokki.  Ég er viss um að þessi ráðning á eftir að skila sér í auknu fylgi við flokkinn og gera flokkinn öflugri í núverandi stjórnarandstöðu

Til hamingju Magnús Reynir og Magnús Þór og ekki síst flokkurinn sjálfur.

Hvernig bregst útgerðin við?

Þessi fyrirsögn var í síðasta blaði Fiskifrétta og fróðlegt að sjá viðbrögðin;

Ólafur Marteinsson;Ramma hf. á Siglufirði segir:  Þorskkvóti okkar dregst saman um 2000 tonn sem þýðir gríðarlegt tekjutap fyrir fyrirtækið og sjómenn á skipum okkar.  Fyrstu viðbrögð okkar við samdrættinum  komu fram í sumar strax og tilkynnt hafði verið hve mikið þorskkvótinn yrði skorinn niður.  Þá var tekið ákvörðun að stöðva vinnslu á rækju nú í október.  Við mætum niðurskurðinum með því að hagræða og hætta rekstri eininga sem ekki skiluðu árangri.  Hann segir einnig að það hefði líka hist þannig á að félagið hefði selt frystitogarann Kleifarberg ÓF fyrr á árinu.  Því ætti að vera hægt að halda fullum dampi við veiðar á þeim tveimur frystitogurum fyrirtækisins sem eftir eru þrátt fyrir niðurskurð.  Þá hefði fyrirtækið aukið kvóta sinn í humri og umsvif í þeirri grein myndu því verða meiri en áður.

Pétur H. PálssonVísir hf. í Grindavík segir;  Við erum enn að leita ráða til að bregðast við þorskskerðingunni.  Ég geri ekki ráð fyrir að ákvarðanir muni liggja fyrir í þeim efnum fyrr en nær dregur áramótum.  Bátarnir okkar eru að róa á fullu eins og verið hefur og við vitum ekki enn í hvaða átt við stefnum eftir áramót.  Fram kom hjá Pétri að þorskskerðingin hjá Vísi er um 2500 tonn og benti á að miðað við óbreytt sóknarmunstur Vísisskipanna og sömu aflasamsetningu þýddi þorskskerðingin að draga þyrfti úr veiðum á 4000-5000 tonnum af bolfiski.

Þorsteinn Erlingsson Útgerðarmaður í Keflavík, sem gerir út Erling KE segir;  Þetta þýðir það eitt að við verðum að draga úr sjósókninni.  Skipið átti að vera með 900 tonn af þorski en kvótinn er komin niður í 600 tonn.  Þetta er skelfilegt ástand því ekki minnka skuldirnar að sama skapi.  Erling KE hefur yfirleitt hafið róðra í október og er að veiðum fram í apríl.  Þá er skipinu lagt.  Undanfarin ár hefur hann klárað kvótann í mars vegna góðra aflabragða.  Við erum á netum og því ekki miklir möguleikar á að senda skipið annað.  Við ætlum að reyna að leggja okkur meira eftir ufsa en áður ef það er einhver lausn.  Nær allur þorskkvóti Erlings hefur verið keyptur á skipið og stór hluti hans hefur verið hirtur af okkur í skerðingar eða byggðakvóta til þeirra fyrir vestan eða í línuívilnun.  Ef fram fer sem horfir mun þeim einstaklingsútgerðum sem byggja mest á þorski fækka enn meir en orðið er.

Einar Valur Kristjánsson Hraðfyristihúsinu Gunnvör hf segir;  Við höfum alla tíð treyst mikið á veiðar og vinnslu þorsks og það gefur auga leið að skerðingin mun hafa miklar afleiðingar fyrir alla þætti í rekstrinum.  Skerðingin hjá Hraðfrystihúsinu Gunnvör nemur 1600 tonnum.  Einar Valur segir að enn hefði ekki verið ákveðið hvernig fyrirtækið bregst við.  "Við erum að fara yfir málin þessa daganna.  Við höfum unnið þorsk bæði á sjó og í landi.  Auk þess höfum við notað þorsk sem gjaldmiðil fyrir fleiri tegundir sem við veiðum.  Þetta er því eitt stórt púsluspil að skipuleggja reksturinn eftir svona mikla skerðingu í þorski.  Við erum að skoða ýmsa þætti og væntanlega munum við tilkynna starfsfólki okkar um þær breytingar innan tíðar"  Einar Valur sagði að þeir hefðu beðið með ákvarðanir um viðbrögð þar til svokallaðar mótvægisaðgerðir ríkisstjórnarinnar kæmu fram.  "Mér sýnist hins vegar að enga hjálp sé að finna í mótvægisaðgerðum, hvorki fyrir fyrirtækið né starfsfólk þess.  Ég hafði í það minnsta vonast til að auðlindaskatturinn, sem lagður er á sjávarútveginn einan atvinnugreina, yrði með öllu felldur niður" sagði Einar Valur að lokum.

Guðmundur Kristjánsson Brim hf segir;  Þorskkvóti Brims hf. skerðist um 3000 tonn milli fiskveiðiára.  En ekki hefðu verið teknar neinar ákvarðanir um breytingar á útgerðarmunstri, nema þær að ætlunin væri að sækja meir en áður í aðrar tegundir en þorsk.  "Kvótaskerðingin hefur auðvitað gríðarleg áhrif.  Teknir verða 20 milljarðar út úr hagkerfinu og það munar um minna.  Ég held að enginn sé farinn að gera sér fulla grein fyrir afleiðingunum.  Þær koma betur í ljós næsta vor," sagði Guðmundur.

Sigurgeir Brynjar Kristgeirsson Vinnslustöðin hf segir;  Við höfum til þessa haft ríflegar heimildir í þorski, þannig að viðbrögð okkar eru þau, þegar þorskkvótinn dregst saman að við nýtum allar heimildir fyrir okkur.  Auðvitað verða einhverjar áherslubreytingar í útgerðinni en við þurfum ekki að leggja skipum eða stytta úthald þeirra.  Við höfum getu til að taka þetta á okkur.  Þorskkvóti Vinnslustöðvarinnar var skertur um 1200 tonn.  Sigurgeir Brynjar tók fram að þótt þetta hefði ekki bein áhrif á sjómenn Vinnslustöðvarinnar eða starfsfólk í landi kæmi hún engu síður niður á rekstri fyrirtækisins og leiddi til lakari afkomu.

Ekki ætla ég að gera lítið úr þeim vanda sem þessir menn standa frammi fyrir, því vissulega er hann mikill.  Í þessum hópi er einn einyrki í útgerð og sjálfsagt er hans vandi mestur en þetta er Þorsteinn Erlingsson, útgerðarmaður Erlings KE og þar sem ég veit að útgerð Erlings KE er aðili að LÍÚ og þar með einn af þeim sem ekki vilja sjá neinar breytingar á núverandi kvótakerfi, vil ég segja við Þorstein og aðra sem eru í sömu stöðu.  Hvers vegna berjist þið ekki með þeim mönnum sem vilja endurskoða kvótakerfið í heild sinni og meta allt uppá nýtt?  Því þorsteinn segir í svari sínu að kvóti Erlings hafi verið 900 tonn af þorski og nægt fyrir úthaldi skipsins frá október til apríl nema undanfarin ár hafi kvótinn verið búinn í mars vegna góðra aflabragða og hvers vegna voru aflabrögð undanfarin ár svona góð?  Má ekki ætla að það getið stafað af því að mikill þorskur var á miðunum.  Þetta hljómar alveg á sama hátt og ég skrifaði um frásögn Eiríks Tómassonar forstjóra Þorbjarnarins hf. í Grindavík fyrir stuttu, þegar hann var að lýsa því hve auðvelt væri orðið að veiða þorskinn, því það væri svo mikið af honum á miðunum.  Því miður Þorsteinn Erlingsson er innbyggt í núverandi kvótakerfi að öllum einyrkjum í útgerð skuli útrýmt og er dyggilega stutt af LÍÚ og þú greiðir fyrir þína aðild að þeim samtökum, þrátt fyrir að þau vilji sjá þína útgerð leggjast niður.  Það mun hvorki hjálpa útgerð Erlings KE eða öðrum að hnýta í garð Vestfirðinga, þeir bera ekki ábyrgð á þessu arfavitlausakvótakerfi.  Nei það er áfram barið höfðinu við steinninn og kvótakerfið skal varið hvað sem það kostar, jafnvel þótt menn verði að hætta í útgerð og fórna jafnvel sjálfum þorskinum, þá skal engu verða breytt og ekkert má reyna að gera betur.  Bara fulla ferð áfran í vitleysunni.

Það vakti athygli mína að enginn af þessum aðilum nefndi að eitthvað væri að í stjórnun fiskveiða sem þyrfti að endurskoða.  En eitt svar fannst mér standa upp úr og á sá maður heiður skilið en það var Sigurgeir Brynjar Kristgeirsson forstjóri Vinnslustöðvarinnar hf. í Eyjum en hann var ekki að finna að einum né neinum heldur sagði að sitt fyrirtæki hefði alla burði til að taka þetta á sig.  Í þessu sama blaði Fiskifrétta er rætt við útgerðarmann frá Árskógssandi sem gerir út tvær litlar trillur og hafði keypt aflaheimildir fyrir ári síðan og var það fjárfesting upp á 330 milljónir og sagði útgerðarmaðurinn Pétur Sigurðsson, að nú væri hann að fara í viðræður við sinn viðskiptabanka um aðlögun tekna útgerðarinnar og greiðslubyrði lána og hann gat þess einnig að allir sjómenn á þessum trillum væru jafnframt eigendur og yrðu því að sætta sig við lægri laun en áður.  Ég er næsta viss um að enginn þeirra 6 forstjóra sem vitnað var í hér áður, lætur sér detta í hug í sinni hagræðingu að lækka sín eigin laun eins og útgerðarmaðurinn á Ársskógssandi og hans félagar ætla að gera.  Og hvor aðilinn ætli sé nú sterkari og fái þar af leiðandi betri móttökur í sínum viðskiptabanka?

 

Mbl. og LÍÚ

í leiðara Morgunblaðsins 3. júlí er fjallað um afstöðu LÍÚ til tillögu Hafró um að minnka þorskvótann um rúm 30% og einnig kemur fram að þörf sé á endurskoðun á kvótakerfinu og lýst yfir stuðningi við að verja hin minni byggðalög.  Leiðarann í heild sinni má lesa hér fyrir neðan en þetta er mjög áhugaverð skrif.

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• c_documents_and_settings_notandi_my_documents_mbl_ri_judagur.doc

Grátur hjá LÍÚ

Friðrik J. Arngrímsson framkvæmdastjóri LÍÚ kvartar mikið þessa dagana og telur að ríkisstjórnin vilji lítið gera fyrir sína félagsmenn en hugsi bara um einyrkja og smærri fyrirtæki á landsbyggðinni á meðan þeir sé skildir eftir í miklum vanda.  Ef Friðrik er virkilega að meina það sem hann hefur verið að segja undanfarið get ég bent honum á leið til að létta undir með sínum félagsmönnum;

Samkvæmt lögum nr. 24 1986 og síðan útfært nánar í reglugerð nr. 147 5. mars 1998, kemur fram að af öllu heildaraflaverðmæti allra íslenskra skipa greiðast 6% til LÍÚ og er ætlað að greiða fyrir útgerðina tryggingaiðgjöld sinna skipa.  Í stað þess að greiða þetta strax til viðkomandi tryggingafélags eru þessir peningar lagðir inná bankareikning hjá LÍÚ sem síðan greiðir tryggingarfélögunum 3-4 sinnum á ári.  Þar sem þetta eru gríðarlegir fjármunir á hverju ári og fær LÍÚ nokkur hundruð milljónir í vaxtatekjur af því að varðveita þessa fjármuni og með árunum hefur LÍÚ komið sér upp risavöxnum sjóðum sem byggjast á þessum tekjum og til að átta sig aðeins betur á hvað um er að ræða mikla peninga munaði LÍÚ ekkert um að greiða fyrir smíði hins nýja hafrannsóknarskips Árna Friðrikssonar RE-200 sem kostaði einhverja milljarða, það sá lítið á sjóðnum eftir það.  Ennig kemur fram í áðurnefndri reglugerð að hún kveður á um vissa prósentu til LÍÚ og notast til að greiða félagsgjöld félaga þessara samtaka.  Einnig má benda á að LÍÚ fær árlega styrk úr ríkissjóði eins og flestöll hagsmunasamtök atvinnulífsins, ekki veit ég hvað sá styrkur er hár en hann er örugglega nokkur hundruð milljónir.   Á einum af þeim síðustu aðalfundum LÍÚ sem ég sat kom fram tillaga um að breyta þessu fyrirkomulagi hvað varðar greiðslu tryggingariðgjalda skip og reyna að ná fram í samningum við tryggingarfélögin um lækkun á iðgjöldum ef þau félög fengju greitt til sín strax og peningar kæmu inn í þennan vátryggingarsjóð LÍÚ og á það bent að það væri ekki eðlilegt að svona hagsmunasamtök væru að koma sér upp sjóðum upp á marga milljarða.  Kristján Ragnarsson sem þá var bæði formaður og framkvæmdastjóri LÍÚ talaði gegn þessari tillögu og lagði til að hún yrði felld.  Það einkennilega lýðræði er í þessum samtökum er að atkvæði eru ekki miðuð við hverja útgerð eða fjölda skipa heldur hefur hvert stærðartonn atkvæði, þannig að sá sem á 1000 tonna skip hefur 10 sinnum fleiri atkvæði er sá sem á skip sem er 100 tonn.  Þetta er svipað og ef atkvæði fólks í kosningum færi ekki eftir fjölda heldur þyngd og því hefði feitt fólk fleiri atkvæði en grannt.  Þegar þessi tilaga og umræðum um hana var lokið, var gert kaffihlé á fundinum.  Það var greinilegt á tali manna að þessi tillagan hafði talsverðan stuðning meðal fundarmanna.  Mér er sérstaklega mynnisstætt að í kaffinu voru við sama borð og ég tveir framkvæmdastjórar hjá einu stæðsta og öflugasta sjávarútvegsfyrirtækis landsins á þeim tíma.  Annar var eldri maður og hafði stýrt þessu fyrirtæki í 20-30 ár og oft í gegnum mikinn ólgusjó, en hinn var mun yngri og var nýbyrjaðu í sínu starfi og þeir voru eins og svo margri aðrir að ræða þessa tillögu og sá yngri var að reyna að sannfæra félaga sinn um hvað þetta hefði jákvæð áhrif á þeirra rekstur því þeir væru með svo marga stóra togara í rekstri og hefðu einnig svo mörg attkvæði.  sá eldri hlustaði rólegur á og sagði síðan og lagði þunga áherslu á orð sín;  "G...... þetta er nú fyrsti aðalfundur sem þú situr og ég ætla að segja þér eitt, að aldrei greiða menn hér atkvæði með tillögum sem Kristján Ragnarsson er á móti"  Eftir kaffihlé og byrjaði fundurinn aftur og það fyrsta sem fundarstjóri kynnti var að komin væri fram breytingartillaga frá Kristjáni Ragnarssyni um að fyrri tillögunni yrði vísað frá.  Og samkvæmt fundarsköpum á alltaf að bera breytingartillögur upp á undan aðaltillögunni og var þá gengið til atkvæða.  Auðvitað fór það þannig að tillaga Kristjáns var samþykkt með yfirgnæfandi meirihluta atkvæða og þar með var hin fyrri dottin dauð niður og þurfti ekki að ræða frekar um hana og því hélt fundurinn áfram samkvæmt dagskrá.  Nú væri tækifæri fyrir Friðrik J. Arngrímsson að bæta hag sinna félagsmanna með því að fá þær breytingar fram sem ég hef sagt frá hér að ofan.  Því sá sem ekki vill bjarga sér sjálfur á ekki skilið að aðrir geri það.  Þetta mun á engan hátt veikja LÍÚ, því nú þegar eiga þeir sjóði uppá marga milljarða.   Þessa reglugerð má lesa í heild sinni hér fyrir neðan.

 

 

 

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• c_documents_and_settings_notandi_my_documents_rgl_147.doc

Að telja fiska

Eftir að ég lenti í alvarlegu slysi á sjó í september 2003 dvaldist ég á Landspítalanum í Fossvogi í 2 vikur áður en ég var sendur á Reykjalund.  Fyrstu dagana var ég algerlega rúmliggjandi en fór síðan að geta farið allra minna ferða í hjólastól.  Ég fór mjög oft fram í setustofu sem þarna var og hitti aðra sjúklinga og spjallaði við þá um hin ýmsu málefni.  Eitt sinn er ég kem þarna fram og þá eru tveir menn að þrasa um ráðgjöf fiskifræðinga, ég blandaði mér í umræðuna og komst strax að því að annar taldi að allt sem frá þessum fræðingum væri 100% rétt og þeim bæri að hlýða skilyrðislaust en hinn var að malda í móinn og taldi að taka ætti meira tillit til skoðana sjómanna.  Ég fór strax að benda þeim aðila sem lofaði fiskifræðingana, á að þetta væri nú ekki svona einfalt sem hann vildi auðvitað ekki samþykkja.  Þannig vildi til að í setustofunni var lítið fiskabúr með þó nokkrum fjölda fiska í, ég bað manninn að fara og telja fiskana í búrinu og sagði hann það vera lítið mál.  Eftir að hann hafði setið lengi við fiskabúrið og reynt að telja kom hann aftur og sagði að þetta væri ekki hægt því fiskarnir væru alltaf á hreyfingu og vonlaust að telja þá.  Ég spurði hann þá hvernig fiskifræðingar gætu þá talið alla fiska í hafinu og jafnvel greint hvað mikið væri af hverri tegund, þá svaraði hann því að þeir hefðu svo góð tæki og mikla tækni.  Ég benti honum þá á að hann hefði ekki síðri tækni sem væru hans augu og heili og gæti auðveldlega séð fiskana og hann svaraði strax að þessir fiskar væru á svo mikilli hreyfingu að þetta væri ekki hægt.  Ég spurði hann þá hvort hann héldi að fiskarnir í sjónum hættu að synda meðan fisfiskifræðingar væru að telja þá.  Hann sagði að þeir hlytu að taka prufur á ákveðnum svæðum og reikna út frá því og þá bað ég hann að fara að fiskabúrinu aftur og telja í einu horninu og reikna út frá því, sem hann gerði og kom svo aftur og sagði, þeir eru um 20-30 stykki.  Í því kom konan sem sá um kaffi ofl. í setustofunni og ég spurði hana hvort hún vissi hvað væru margir fiskar í búrinu.  Hún hélt það nú því hún hefði sjálf sett þá í búrið og sæi um að gefa þeim fóður og upphaflega hefðu verið settir 75 fiskar í búrið, en nokkrir hefðu drepist og hún myndi að þeir hefðu verið 3-4 svo alla veganna væru 70 fiskar í búrinu.  Ég sagði þá við manninn hvort hann gæti ímyndað sér hvað öll land helgihelgi Íslands væri í raun stórt fiskabúr því að stórum hluta næði það 200 sjómílur frá landi og allt niður á 500-600 faðma dýpi.  Það væri þetta fiskibúr sem fiskifræðingar væru alltaf að reikna út og fullyrtu að skekkjumörk væru mjög lítil.  En hann hefði reynt sjálfur að telja í þessu litla búri og fengið út að þetta væru 20-30 fiskar en nú væri staðfest að í búrinu væru alla veganna 70 stykki, þannig að skekkjumörkin hjá honum væru hátt í 50%.  Ég bað þá konuna að setja smá fóður í búrið sem hún gerði og um leið syntu allir fiskarnir í fóðrið og maðurinn horfði undrandi á og spurði afhverju gera þeir þetta?  Þá benti ég honum á að þetta væri alveg eins í hafinu að fiskurinn þar færi þangað sem hann fengi eitthvað að éta.  Þá var þessum blessaða manni nóg boðið og sagði að ég væri ruglaður og brunaði bálreiður í burt í sínum hjólastól.

Engin afsökun til

Í þessari frétt segir frá að Guðjón Sigurðsson sem er bundinn við 140 kg rafknúinn hjólastól vegna MND taugasjúkdómsins þurfti í vikunni að bíða í tvær klukkustundir eftir því að komast heim frá Keflavíkurflugvelli, því að stólinn hafði týnst í flugstöðinni.  Guðjón segir að þetta sé ekki í fyrsta skipti sem þetta hafi gerst.  Í öllum mínum ferðum fæ ég stólinn í fínu lagi úti, en í hvert skipt sem ég hef komið heim, að minnsta kosti síðustu fimm skipti, þá er einhver andskotinn að.  Eitthvað brotið, eitthvað blautt, og núna síðast týndu þeir stólnum segir Guðjón en tók jafnframt fram að hann reyndi af fremsta megni að sjá spaugilegu hliðina á málinu, þó það yrði stöðugt erfiðara. "Þetta er eins og ef starfsfólkið bryti á þér báðar lappirnar við lendingu.  Þetta er ekki golfsettið mitt eða skíðin-þetta er nauðsynlegur hlutur sem veitir mér frelsi og möguleika á þátttöku í lífinu."  Stefán Thordsen yfirmaður öryggissviðs hjá Flugmálastjórn, segir málið mjög erfitt í framkvæmd, því það sé enginn hægðarleikur að koma tæki sem er á annað hundrað kíló í og úr flugvélalest.  "En það eru allir að reyna að gera betur."  Þetta er nú ansi léleg afsökun hjá Stefáni og stórundarlegt að þetta sé auðleyst á flugvöllum erlendis en stórvandamál hér á landi.  Ætli skýringa sé ekki frekar að leita í mismunandi viðhorfum til fatlaðra hér á landi og erlendis eða á maður að trúa því að hér á landi vinni eintómir vitleysingar og aumingjar við að losa og lesta flugvélar á Keflavíkurflugvelli sem ekki geti leyst sömu hluti og starfsbræður þeirra erlendis.  Nei komdu með betri skýringu en þetta Stefán, þessa kaupi ég ekki.

„Fótunum" kippt undan fötluðum

Sigur Rós

Tónleikaferðalag hljómsveitarinnar Sigur Rósar er að margra mati einn merkast viðburður í íslenskri tónleikasögu.  Heimildarmyndin Sigur Rós-Heima gerir þessari óvenjulegu tónleikaferð ítarleg skil en myndin var frumsýnd í gær í Háskólabíói.  Sýningin var jafnframt opnunarsýning Alþjóðlegrar kvikmyndahátíðar í Reykjavík.  Eftir því sem segir í þessari frétt.  Ég verð nú að viðurkenna að þessi hljómsveit þótt heimsfræg sé hefur aldrei verið í neinu uppáhaldi hjá mér frekar en hin fræga Björk, en kannski er ég bara orðin svo gamall og vitlaus að ég hef ekkert vit á þessari tegund tónlistar og því lítið að marka þótt mér finnist þessi tónlist hundleiðinleg.  En ekki ætla ég að gagnrýna þá sem þetta kunna að meta.  Hinsvegar fagna ég hverri nýrri íslenskri kvikmynd bæði góðum og slæmum, því þar fær okkar íslenska hæfileikafólk á því sviði að nýta sína krafta en þeirra tækifæri eru því miður alltof fá.

Heima er best