Íslandsbanki

Á hluthafafundi Glitnis hf., nú Íslandsbanka hf. í dag, var kosið í stjórn félagsins í stað stjórnarmanna, sem nýverið hafa látið af störfum. Aðalmenn eru Vilhjálmur H. Vilhjálmsson, Martha Eiríksdóttir, Ólafur Ísleifsson, Katrín Ólafsdóttir og Guðmundur R. Jónsson.

Nú er Glitnir hf. allt í einu aftur orðinn Íslandsbanki hf.  Á virkilega að gera eina tilraun enn með Íslandsbanka hf.  Það væri fróðlegt ef upplýst væri hvað þessir stjórnarmenn fá í laun.  Birna Einarsdóttir bankastjóri sagði í viðtali að það væru enginn ofurlaun í bankanum í dag en seinn var upplýst að hún fengi í laun kr. 1.950 þúsund á mánuði eða 15 föld verkamannalaun.  Birna virðist því vera svo veruleikafyrt að hún telji þetta enginn ofurlaun.  Svo fær hún að auki bíl til afnota sem bankinn rekur.

Annars skil ég ekki til hvers ríkið er að reka 3 banka.  Mætti ekki sameina eitthvað af þessu í sparnaðarskini.

Stjórn Íslandsbanka hf. kjörin

72 milljarðar

Lárus Finnbogason, formaður skilanefndar Landsbankans, sagði á fundi með kröfuhöfum bankans í dag að samkvæmt útreikningum nefndarinnar myndu um 72 milljarðar króna lenda á íslenska ríkinu, og þar með skattborgurum, vegna Icesave-reikninganna.

Það munaði ekki um það 72 milljarðar sem skattgreiðendur eiga að greiða.  Núverandi kynslóð verður öll kominn undir græna torfu áður en búið verður að borga þetta allt og sennilega næsta kynslóð líka.  Hvernig dettur þessum mönnum í hug að vera að semja um greiðslur á svona skuldum sem vita vonlaust er að standa við.  Þau rök eru sett fram að þetta verði að borga til að Ísland fái trúverðugleika á ný á erlendum fjármálamörkuðum.  En þurfum við nokkuð á því að halda eða er ætlunin að halda áfram í erlendum lántökum.  Ég hefði haldið að komið væri nóg í bili.

Segja Icesave kosta ríkið 72 milljarða

Hvað með Davíð?

Hvernig er þetta eiginlega með aumingja kallinn hann Davíð Oddsson, er ekki nokkur leið að losna við hann úr Seðlabankanum.  Nýtt frumvarp ríkisstjórnarinnar gerir ekki ráð fyrir að hans staða verði lögð niður.  Ég held að besta ráðið væri eins og þeir sýndu í Spaugstofunni síðast að læsa hann bara inni í bankanum.  Þá er nokkuð víst að hann vildi komast út þegar hann yrði svangur og gæti þá Heilög Jóhanna pínt kallinn í nokkra daga og neitað að hleypa honum út.  Ef það yrði gert er nokkuð víst að Davíð þyrði aldrei að koma nálægt Seðlabankanum meira.

Allt að hrynja

Hlutabréfavísitölur um heim allan hafa lækkað mikið í dag og maður fer að velta því fyrir sér hvar þetta endi allt saman.  Á Íslandi eru nær annað hvert fyrirtæki tæknilega gjaldþrota og stefnir í algert hrun.  Atvinnuleysi mun halda áfram að aukast og svo kemur að því að Atvinnuleysistryggingarsjóður tæmist og þá þarf að taka lán honum til bjargar.  Það vill til að það sem við Íslendingar kunnum best er að taka lán og aftur lán.  Hinsvegar er öllu verra þegar kemur að því að borga lánin það er hlutur sem við kunnum ekki og þurfum að fá erlenda sérfræðinga til að aðstoða okkur við slíkt.

Miklar lækkanir á mörkuðum

Björgunaraðgerðir

Ísland er í dag í raun gjaldþrota og þjóðfélaginu haldið gangandi með lánum.  Nú þarf að bretta upp ermar og snúa þessu við.  Það sem gera þarf er eftirfarandi;

1.  Virkja allt sem hægt er að virkja og neita að selja álverum rafmagn, nema þau kaupi af okkur virkjanirnar.

2.  Stórauka fiskveiðar, hrefnu og hvalveiðar.

3.  Fækka þingmönnum úr 63 í 33 og ráðherrar verði aldrei fleiri en 6

4.  Fækka sendiráðum um helming.

5.  Spara á öllum sviðum og auka útflutning.

6.  Ganga í ESB sem fyrst

7.  Stöðva allar aðgerðir gegn Bónus, sem hefur fært launafólki meiri kjarabætur en nokkrir kjarasamningar.

Þannig verðum við fljót að vinna okkur úr þessari kreppu og lækka erlendar skuldir.  Svo væri líka leið að biðja Dani að taka við okkur aftur, þar sem við kunnum ekki að vera sjálfstæð þjóð.   

Jón Magnússon

Ég skrifaði nokkrar greinar um Jón Magnússon alþm. og taldi að hann hefði gengið í Frjálslynda flokkinn til að rústa honum.  Ég fékk miklar skammir víða að vegna þessara skrifa sem nú er komið á daginn að voru réttar.  Þegar Jón og hans félagar úr Nýju Afli gengju til liðs við Frjálslynda varaði Margrét Sverrisdóttir eindregið við því að þessi hópur kæmi í flokkinn.  Það hefði verið betra að hlusta þá á Margréti og stoppa þetta í byrjun.  Margrét Sverrisdóttir fór ekki úr flokknum vegna taps í kjöri varaformanns, heldur var ástæðan Jón Magnússon og hans lið.  Nú er Jón kom inn í Sjálfstæðisflokkinn og verði honum að góðu og ég segi sem flokksmaður í Frjálslynda flokknum að farið hefur fé betra.  Það er enginn eftirsjá af Jóni Magnússyni.  Ef hlustað hefði verið á Margréti Sverrisdóttur á sínum tíma og hún ekki gengið úr flokknum hefði flokkurinn fengið a.m.k. 7-8 þingmenn en fékk aðeins 4 og nú eru þeir orðnir 3.  Eins finnst mér miður að flokkurinn skyldi ekki lýsa yfir stuðningi við núverandi ríkisstjórn og haft þannig tækifæri á að móta nýja stefnu og jafnvel fá ráðherrasæti.  Það var að mínu mati mikill afleikur.

Bjartsýn kona

Arnheiður Hjörleifsdóttir hefur tekið þá ákvörðun að ganga til liðs við Framsóknarflokkinn. Samhliða þeirri ákvörðun sækist hún eftir öðru sæti á lista flokksins í Norðvesturkjördæmi fyrir komandi alþingiskosningar.

Hún er bjartsýn þessi kona að halda að hún komist á þing með því að ganga í Framsóknarflokkinn.  En kannski er ég of dómharður því flokkurinn virðist allur vera að lifna við með nýjum formanni Sigmundi Davíð Gunnlaugssyni, sem virðist höfða til mjög margra enda maðurinn afburða snjall og hæfileikaríkur og sennilega tekst honum að rífa flokkinn upp og hreinsa af honum spillingarstimpilinn.

Gengur í Framsóknarflokkinn og boðar framboð

Furðuleg hugsun

Ég var að horfa á sjónvarpið frá Alþingi fyrir stuttu síðan og þar var verið að ræða frumvarp frá Frjálslynda flokknum um breytingu á kvótakerfinu.  Átti breytingin að vera sú að handfæraveiðar yrðu frjálsar á bátum allt að 30 tonnum að stærð.  Þetta átti að vera til þess að auka nýliðun í sjávarútvegi.  Einn af þeim sem tóku til máls var Sigurður Kári Kristjánsson alþm. og auðvitað var hann á móti en eitt af því sem hann sagði vakti undrun mína en hann sagði;  "Ég get ómögulega skilið afhverju sumir eru alltaf að tala um að nýliðun sé nauðsynleg í sjávarútvegi, ég veit ekki betur en að þeir sem þar eru fyrir hafi bara staðið sig nokkuð vel."  Þvílík þröngsýni hjá ungum alþm. í öllum atvinnugreinum er ákveðin nýliðun nauðsynleg.  Við gætum alveg heimfært þetta uppá sjálft Alþingi og ákveðið að þeir þingmenn sem kosnir verða kosningunum í vor sitji á þingi þar til þeir verða dauðir og þá erfist þingsætið og ættingjar geti annað hvort selt þinsætið eða leigt það.  En hafa núverandi útgerðarmenn staðið sig eins vel og Sigurður Kári heldur.  Ég veit ekki betur en að sjávarútvegurinn sé skuldsettur langt upp fyrir möstur skipanna sem þeir teljast eiga.  Sjávarútvegurinn með allri sinni hagræðingu skuldar um 5 faldar árstekjur sínar.  Ef við horfum á loðnuflotann þá eru þar skipstjórar sem byrjuðu skipstjórn fyrir 30-40 árum og auðvitað eru þeir ekki ódauðlegir frekar en aðrir menn og hverjir eiga þá að taka við?  Þessi mikla skuldsetning er ekki öll tilkomin vegna kaupa á aflaheimildum eins og oft er haldið fram.  Heldur hefur kvótinn verið notaður sem veð til að taka þátt í hlutabréfabraskinu.  Er nú svo komið að stór hluti veiðiheimilda við Ísland er veðsettur þýskum og breskum bönkum.  Svo eru útgerðarmenn á móti aðild að ESB því þá komist þessar veiðiheimildir í erlendar hendur, en þær eru í dag komnar í erlendar hendur.  Svo eru útgerðarmenn að væla um að fá felldar niður stóran hluta skulda sinna.  Nei það má ekki ske heldur á ríkið núna að innkalla allar veiðiheimildir og leigja þær út fyrir um 10% af aflaverðmæti sem færi í sérstakan sjóð til að greiða niður erlendar skuldir sjávarútvegsins.  Þannig kæmu nýir aðilar auðveldlega inn í greinina og mikil nýliðun yrði og því yrði forðað að erlendir bankar hirtu af okkur auðlindina.  Í dag eru mörg stór fyrirtæki í sjávarútvegi tæknilega gjaldþrota.  Má þar nefna Granda hf. Ramma hf. Ísfélag Vestmanneyja hf., Vinnslustöðina hf., Hraðfrystihúsið-Gunnvör hf. Þorbjörninn hf., Vísir hf. ofl.  Í einu fyrirtæki á Snæfellsnesi mun ástandið vera þannig að eigendur ræðast ekki við nema í gegnum lögfræðinga.  Þannig að það er tímabært að stokka þetta allt upp áður en fyrirtækin fara að rúlla á hausinn hvert á fætur öðru.  Mér er kunnugt að þegar Skinney-Þinganes hf. keypti togbátinn Helgu RE-49, sem nú heitir Steinunn SF-10 með öllum kvóta þá var greitt fyrir það tveir milljarðar.  Skipið hefur náð að fiska fyrir um 200 milljónir á ári og þótt allt aflaverðmætið væri notað þá dygði það varla fyrir vöxtum af þeim lánum sem voru tekinn og eru þá afborganir og allur útgerðarkostnaður eftir.  Samt er þetta fyrirtæki að bæta við sig tveimur hliðstæðum skipum (nýsmíði) eru það svona vinnubrögð sem Sigurður Kári kallar að standa sig vel.  Þegar ég var í útgerð þá var yfirleitt við það miðað að skuldir á einu skipi máttu ekki vera hærri en sem nam aflaverðmæti skipsins á einu ári og ég held að það hafi ekki breyst mikið síðan.  Sama gildir um þjóðarbúið Ísland það getur ekki greitt af hærri lánum en sem nemur landsframleiðslu, þess vegna er brýnt að að auka allar veiðiheimildir og gefa strax út 300-500 þúsund tonna loðnukvóta til að auka tekjur þjóðarbúsins.  Það er tilgangslaust að vera alltaf að leita að einhverjum 400 þúsund tonnum af loðnu, því bara á meðan á slíkri leit stendur er hvalurinn búinn að éta álíka magn.  Meira að segja framkvæmdastjórar þeirra fyrirtækja sem mest stóla á loðnuveiðar vilja ekki að gefinn verði út loðnukvóti fyrr en búið sé að finna þessi 400 þúsund tonn.  Hverskonar jólasveinar stjórna þessum fyrirtækjum?  Nú er loðnan á fullri ferð meðfram suðurströndinni og hluti hennar kominn fyrir Reykjanes og stefnir í Breiðafjörð og hluti hennar búinn að hrygna og eftir hrygningu drepst hún.  Það eina jákvæða við alla þessa vitleysu er að nú nýtur þorskurinn fæðunnar og ætti því að vera óhætt að bæta 100 þúsund tonnum við þorskkvótann.  Svo langt er gengið í þessum vísindum að farið er að nota einhverja kellingu í Vestmannaeyjum til að spá fyrir um loðnuveiðar í vetur.

Ísland þarf stór auknar tekjur í dag.

Hvalveiðar

Mikið er nú deilt um þá ákvörðun Einars K. Guðfinnssonar að leyfa veiðar á nokkrum hrefnum og rúmlega 100 hvölum næstu 5 árin.  Steingrímur J. Sigfússon hefur sagt að hann verði að fara eftir þessu á núverandi fiskveiðiári en óvíst verði um framhaldið.  Þeir sem stunda hvalaskoðun gagnrýna þetta mjög.  Það eina sem ég get fundið athugavert við þessa ákvörðun er að útgefinn veiðikvóti er alltof lítill.  Við ættum að veiða 2.000 hrefnur og 5.000 hvali.  Þótt svo mikið yrði veitt væru veiðarnar samt sjálfbærar og myndu ekkert draga úr hvalaskoðun.  Það er staðreynd að yfir 90% þeirra sem fara í hvalaskoðunarferðir frá Reykjavík, fara eftir skoðunarferðina beint á Sægreifann til að borða hvalkjöt.  Því er haldið fram að orðspor Íslands erlendis bíði mikinn hnekki við hvalveiðar.  Það er nú ekki úr háum söðli að detta, því ekki er orðspor Íslands svo gott nú þegar.  Ég sá viðtal við Árna Finnsson, sem er formaður einhverra náttúruverndarsamtaka og þar lýsti hann því yfir að þetta lítilræði sem má veiða núna væri ekki hægt að selja því enginn markaður væri fyrir kjötið.  Ég segi nú bara hver andskotann kemur honum það við.  Á hann kannski einhverra hagsmuna að gæta við sölu á hvalkjöti.  Þetta var líka sagt þegar vísindaveiðarnar voru stundaðar en samt tókst Kristjáni Loftssyni að selja allt kjötið til Japans á góðu verði.  Það eru þeir aðila sem stunda veiðarnar sem taka alla áhættu í þessu sambandi.  Gerir fólk sér ekki grein fyrir að hvalir og hrefnur eru í samkeppni við okkar fiskistofna um ætið í hafinu og t.d. hrefnan étur um 40 til 100 þúsund tonn af fiski árlega.  Ef við stöðvum algerlega þessar veiðar þá mun ekki líða mörg ár þar til hvalirnir eru búnir að éta upp allt æti á Íslandsmiðum og forða sér þá í burtu í leit að æti eða þeir hreinlega drepast úr hungri.  Hvaða hvali á þá að sýna erlendum ferðamönnum?  Á sínum tíma þegar hvalveiði var sem mest og Hvalstöðin í Hvalfirði í fullum rekstri, þá gerði heilt rútufyrirtæki út á það að fara með ferðamenn upp í Hvalfjörð til að skoða þegar hvalirnir voru dregnir á land og skornir.  Þetta voru ekki færri ferðamenn en nú eru að fara í hvalaskoðun út á sjó.  Í þeirri stöðu sem Ísland er í dag verðum við að nýta allar okkar auðlyndir, bæði til að skapa gjaldeyristekjur og atvinnu.  Það er talið að hver veiddur hvalur eða hrefna skapi 1-2 störf og veitir ekki af í öllu því atvinnuleysi sem nú gengur yfir þjóðina.

Veiðum eins mikinn hval og við getum Íslandi til heilla.

Tími til kominn

Ég hef ekki verið duglegur að skrifa á þessa síðu lengi.  Ástæðan er sú að eftir Jól og áramót fékk ég svo mikið þunglyndiskast (en ég er þunglyndissjúklingur).  En með aðstoð geðlæknis, sem ég fer reglulega til tókst að bæta úr því og líður mér miklu betur núna.  Þetta gekk svo langt að ég fór í matinn sem hér er og síðan beint í rúmið og lá þar allan daginn, þar til sjónvarpsdagskráin byrjaði á kvöldin.  Þegar ég ætlaði síðan að fara að skrifa aftur bilaði tölvan og ég hafði ekki áhuga á að láta gera við hana fyrr en í fyrradag.  Ég verð að viðurkenna að mér hundleiðist hér í Sandgerði og hef tekið þá ákvörðun að selja íbúðina hér og flytja vestur á Bíldudal aftur í vor.  En hvað varðar skrifin þá ætla ég nú að bæta verulega úr því.  Já og gleðilegt nýtt ár allir mínir bloggvinir nær og fjær.