Að ganga í svefni

Á mínum yngri árum var algengt að ég gengi í svefni.  Í mörg sumur vann ég við brúarsmíði víða um land hjá Vegagerð ríkisins.  Eitt kvöldið kom það fyrir að ég hafði lagt mig eftir kvöldmatinn og mun síðan hafa farið út og rætt við þó nokkra menn, sem fannst ég vera orðinn eitthvað skrýtinn, enda sagði ég ekki eitt einasta orð af viti, en hrökk allt í einu við og vaknaði.

Ég hafð'i ætlað mér að gera sjómennsku að mínu ævistarfi og 19 ára gamall réði ég mig, sem háseta á Tungufell BA-326 frá Tálknafirði.  En skipið var að fara á línuveiðar við Austur Grænland og var beitt um borð.  Ég var einn af beitningarliðinu og var í klefa með frænda mínum aftur í skipinu.  Þá kom það eitt sinn fyrir að ég gekk í svefni og mun hafa klætt mig og farið upp í brú og sagt við þann, sem þar var á vakt að ég ætlaði að skreppa í land og fór út á bátapall og gerði mig líklegan til að klifra yfir handriðið, en þá öskraði þessi maður á mig og ég vaknaði og áttaði mig á að ég var staddur út á ballarhafi og hvergi land að sjá.  Þessi veiðiferð stóð í þrjár vikur og ákvað ég að hætta, því ég varð alvarlega sleginn yfir að hafa næstum því farið í hafið í svefni.  Því hætti ég eftir þessa einu veiðiferð og fór aftur í brúarsmíðina og síðan í Samvinnuskólann á Bifröst um haustið.  Þótt löngu síðar hafi það legið fyrir mér að fara aftur á sjó og fara bæði í Vélskólann og Stýrimannaskólann var ég orðinn 45 ára gamall og löngu hættur að ganga í svefni.  Þau 10 ár sem ég stundaði síðan sjómennsku kom það aldrei fyrir að ég gengi í svefni og ég væri örugglega enn á sjónum ef ég hefði ekki lent í slysi, sem gerði mig að öryrkja.  En þá var ég búinn að afla mér skipstjórnaréttinda á 45 metra löng skip og vélstjórnarréttinda fyrir vélar allt að 750 kw. að stærð.

En að ganga í svefni er mikil lífsreynsla og getur verið stórhættuleg en mér hefur verið sagt að það geti verið hættulegt að vekja mann, sem gengur í svefni ef hann er búinn að koma sér á einhvern stað sem hætt er framundan.