Hrunið

Ég hef undanfarið verið að lesa bókina HRUNIÐ eftir Guðna Th. Jóhannesson, í þeirri bók kemur margt athyglisvert fram.  Sérstaklega hvað Davíð Oddsson, hafði mikil áhrif á allar gerðir ríkisstjórnarinnar og í raun stoppaði mikilvægar ákvarðanir.   árinu 2008 var Kaupþing að hugsa um að flytja höfuðstöðvar bankans til Hollands og gera upp í evrum.  Stjórnvöldum Kaupþings var ljóst að bankinn var orðinn of stór miðað við stærð efnahag Íslands og best væri að fara með bankann til annars Evrópulands, en áfram yrði rekið útibú á Íslandi. Davíð neitaði Kaupþing að gera upp sína reikninga í evrum og var því ákvörðuninni slegið á frest.  Einnig réði það úrslitum að ríkistjórn Íslands lagðist á móti slíkum flutningi bankans og var þar að horfa á öll þau störf, sem færu úr landi og hinar miklu skatttekjur, sem komu af starfi bankans á Íslandi.  Ef bankinn hefði verið fluttur úr landi hefði ríkið að sjálfsögðu misst skatttekjur frá bankanum sjálfum, en flestir starfsmenn væru áfram íslenskir ríkisborgarar og greiddu skatta sína hér á landi. Ef þetta hefðu verið gert þá hefði Kaupþing aldrei orðið gjaldþrota og Ísland ætti öflugan banka erlendis, sem kæmi sér vel nú þegar gjaldeirshömlur eru við lýði og mikil vandræði í öllum samskiptum við erlenda banka. 

Hvað varðaði Landsbanka Íslands hvatti Fjármála eftirlitið í Bretlandi, bankann til að flytja innistæður sínar á Icesave-reikningum til banka í Bretlandi, sem Landsbankinn átti þar.  En til að gera þetta mögulegt þurfti Landsbankinn að leggja inn í breska bankann sinn um 200 þúsund pund.  Þá peninga hafði Landsbankinn ekki og leitaði á náðir Seðlabanka Íslands en fékk neitun á sínu erindi.  Ef Landsbankanum hefði verið veitt aðstoð við að þessar aðgerðir væru Icesave-innistæðurnar nú á ábyrgð Tryggingasjóð Innistæðueigenda í Bretlandi en ekki á Íslandi og Ivesave væri úr sögunni hvað varðar Ísland.  En ekkert af þessu var gert vegna mistaka Íslenskra stjórnvalda.  Þannig að viðbrögð við hruninu voru mistök á mistök ofan, hjá flestum sem komu að lausn KREPPUNNAR. Það er oft sagt að það sé auðvelt að vera vitur eftir á, en það á ekki við um þessa bók, heldur er aðeins lýst öllum þeim miklu mistöku, sem gerð voru á árinu 2008. 

Í sambandi við Glitnir komst ekkert annað að en að setja þann banka á hausinn, og mun þar hafa ráðið mestu persónulegt hatur Davíðs Oddsonar á sumum hluthöfum bankans eins og Jóni Ásgeiri Jónssyni og fyrirtækjum hans.

Sá fáheyrði atburður skeði á árinu 2008 að Davíð Oddson mætti óbeðinn á ríkisstjórnarfund og heimtaði þjóðstjórn og skammaði ríkisstjórnina eins og hunda.  Var nema von að margir töldu að nú væri Davíð Oddsson kominn langt út fyrir sitt valdsvið, sem Seðlabankastjóri.  Meira að segja ofbauð mörgum ráðherrum Sjálfstæðisflokksins.  En Geir H. Haarde vildi ekki styggja sinn gamla bandamann og gerði því ekki neitt, sem væri Davíð á móti skapi.  Því var allt látið reka á reiðanum og ekkert gert af viti og því hrundi allt ,sem hrunið gat.