Brim hf.

Nú er komið í ljós, sem margir óttuðust þegar Guðmundur vinalausi keypti fyrrum ÚA að hann færi burt frá Akureyri með allan aflakvótann og næsta öruggt að síðan kemur að lokun á landvinnslu ÚA og þetta stolt Akureyringa í marga áratugi heyrir brátt sögunni til.  Enda ekki langt síðan að að þessi maður keypti húsnæðið þar sem Jón Ásbjörnsson hefur rekið lengi salfiskverkun í Reykjavík og heyrst hefur að Brim hf. hafi sýnt húsnæði HB-Granda hf. áhuga, en eins og kunnugt er stefnir það fyrirtæki á að flytja sína starfsemi á Akranes.  Þetta virðist vera sami leikur og þessi sami maður lék á Ísafirði fyrir nokkrum árum þegar hann keypti fyrirtækið Básafell hf.  En því miður svona er kvótakerfið.  Þeir sem komast yfir aflakvóta hafa þann rétt að geta ráðstafað honum eins og þeir vilja og þurfa hvorki að hugsa um starfsfólk eða viðkomandi byggðalag.  Þó er rétt að taka það fram til að sanngirni sé gætt að Guðmundur Kristjánsson hefur þurft að kaupa aflakvótann bæði á Akureyri og Ísafirði og vafalaust þurft að taka veruleg lán til þess sem hann þarf að standa skil á.  Og frá því sjónarmiði er ósköp eðlilegt að hann geri þær ráðstafanir sem hann telur koma sínum rekstri best. Það er því mikill munur á Guðmundi sem hefur keypt nánast allan sinn kvóta og mörgum sem eru að braska með kvóta sem þeir fengu að gjöf frá íslenska ríkinu eða keyptu á fyrstu árum kvótakerfisins þegar verðið var mjög lágt og hafa grætt miljarða á sínu braski.  Akureyringar hafa ekki gagnrýnt þetta kerfi, frekar hælt því vegna þess að þeir hafa frá því að þetta kvótakerfi var tekið upp aðeins kynnst annarri hlið þess, það er að kvóti hefur verið að streyma til þeirra frá öðrum byggðalögum en nú fá þeir að kynnast hinni hliðinni sem er öllu verri þegar kvótinn fer í burtu, sem er reynsla sem mörg byggðalög hafa mátt þola, meðal annars þar sem ég bý núna í Sandgerði, héðan fór nánast allur aflakvótinn eða um 10 þúsund tonn til Akranes við sameiningu HB og Miðnes hf.