Vægur dómur

Eins og ég kom inn á í grein hér fyrr í dag virðast íslenskir dómstólar haldnir ákveðinni þráhyggju þegar kemur að því að kveða upp dóma í álíka málum.  Þeir eru hafðir eins vægir og mögulegt er og þessi dómur er því miður enn eitt dæmið.  Tveggja mánaða skilorðsbundið fangelsi og tíu þúsund í sakarkostnað fyrir að misþyrma fyrrverandi sambýliskonu sinni, þetta er til skammar og sem afsökun á þessu nota dómarar það að maðurinn játaði brot sitt skilyrðislaust.  Hvað er eiginlega orðið að, á ég að trúa því að það sé möguleiki fyrir dómstólum að koma með einhver skilyrði fyrir því að játa á sig brot sem menn hafa sannarlega framið og fá þannig vægari dóm.  Get ég farið og drepið næsta mann og komið síðan með einhver skilyrði ef ég ætla að játa brot mitt og krafist að fá vægan dóm, ef ekki verði gengið að mínum skilyrðum játi ég aldrei.  Hvers konar andskotans bull og kjaftæði er þetta að verða.  Ég er kominn á þá skoðun að karlmenn séu óhæfir í að dæma í svona málum og jafnvel ætti að setja í lög að slík mál væru dæmd af konum.  Því það er eins og alltaf komi upp þessi karlrembuhugsun "Konan hefur sennilega boðið upp á þetta sjálf."  Þetta er líka stórhættuleg þróun, því eftir sem svona rugldómum fjölgar myndast sterkari réttarvenja og þetta verður vítahringur sem alltaf verður verra og verra að komast út úr.  Með svona dómum er einfaldlega verið að senda út í þjóðfélagið þau skilaboð: "Það er allt í lagi að berja og misþyrma konum, þær hafa svo gaman af því." 

Skilorð fyrir árás á sambýliskonu sína