Hafskipsmálið

Nú rifjast Hafskipsmálið upp fyrir mörgum þegar fólk les um andlát Ragnars Kjartanssonar fv. stjórnarformanns Hafskips.  Þegar maður hugsar um þetta mál liggur við að maður skammist sín fyrir að vera íslendingur.  Hafskip var aldrei gjaldþrota heldur knúið í gjaldþrot af Kolkrabbanum fræga og önnur eins meðferð á saklausum mönnum eins og átti sér stað í þessu máli er varla hægt að finna í nokkru lýðræðisríki.  Sem betur fer er Björgólfur Guðmundsson búinn að slíta af þessum Kolkrabba alla arma og dysja restina.  Hvar eru þeir nú, Hörður Sigurgeirsson, Indriði Pálsson og saksóknararnir sem lögðust allir á eitt markmið að koma Hafskip á hausinn.  Ætli þeir liggi ekki betlandi á ríkisjötunni eða eru einhverstaðar í felum skíthræddir um sína framtíð.  En sennilega hafa þeir náð því að mata krókinn svo vel hjá Eimskip að þeir liggja eins og ormar á gulli og hafa það náðugt.  Það er deginum ljósara að lokauppgjör við þessa menn er ekki búið og verður spennandi að fylgjast með framhaldinu.  Með réttu ættu þeir allir að vera á Litla-Hrauni í læstum klefa og löngu búið að henda lyklinum.  Því það sem þessir menn gerðu var glæpur og því á að flokka þessa menn sem glæpamenn og taka á þeim sem slíkum.  Ragnar Kjartansson lagði mikla vinnu í að endurheimta æru sína og ætli orsökin fyrir hans veikindum hafi ekki að stórum hluta verið vegna þess hvernig var farið með hann í þessu máli og flýtt fyrir andláti hans.  Ragnar var duglegur og heiðarlegur maður og skilað sínum störfum með sóma sama hvað hann tók að sér.