Grásleppuveiðar

Mig hefur oft dreymt um að vera ríkur og gert margar tilraunir til þess.  1975 var ég að vinna í fyrirtækinu Matvælaiðjan hf. á Bíldudal en þá hafði dregið mjög úr rekstri þess fyrirtækis og aðeins unnin rækja.  Föðurbróðir minn,  Kristján Ásgeirsson var þarna framkvæmdastjóri og einnig annar frændi minn Jörundur að nafni að vinna þarna.  Um vorið gengum við þá hugmynd að fara í grásleppuútgerð og verkun og allt benti til að þetta yrði stórgróða fyrirtæki.  Kristján pantaði öll veiðarfæri frá SÍS og hrognatunnur og allt var þetta tekið út í reikning sem yrði síðan gerður upp með væntanlegri sölu á grásleppuhrognunum.  Þegar vinnu lauk í rækjuvinnslunni á daginn fórum við félagar að setja upp netin og unnum oft fram á kvöld.  Svo kom að því að allt var klárt.  Matvælaiðjan átti á þessum tíma 3 báta og völdum við minnsta bátinn Hólmaröst BA-37  11 brl. til veiðanna.  Það var ákveðið að Jörundur yrði skipstóri, ég vélstjóri og Kristján óbreyttur háseti.

Svo rann stóra stundin upp að farið var á sjó til að leggja netin og fórum við yst í Arnarfirðinum og lögðum fram af Selárdal einnig lögðum við nokkrar trossur norðan megin við Lokinhamra og fórum síðan í Geirþjófsfjörð með tvær trossur.  Við létum þetta liggja í 2-3 daga en þá var farið á sjó til að draga.  Við byrjuðum að draga við Selárdal og var þokkalegur afli þar.  Ekki höfð'um við neitt spil til að draga netin og drógum við Kristján þetta á höndum en Jörundur var við stjórn í stýrishúsinu og andæfði bátnum.Þegar við höfðum lokið við að draga og leggja aftur við Selárdal var farið yfir að Lokinhömrum og dregið þar en afli var lítill svo við ákváðum að leggja þær trossur við Selárdal.  Þá áttum við eftir trossurnar í Geirþjófsfirði og þar sem þangað var talsvert stím sagðist Kristján að hann ætlaði að fara niður í lúkar og laga kaffi og eftir smástund sá ég að vel rauk úr reykháfnum, en eftir smástund kallar Kristján á mig og réttir mér fötu og biður mig að setja sjó í hana.  Ég spurði undrandi hvað ætlar þú að gera, ekki ferðu að laga kaffið með sjó.  Nein,nei sagði hann það eru smávandræði það er kviknað í lúkarnum og ég sá reyk leggja upp á dekkið.  Ég rétti honum fötuna og spurði hvort þetta væri nóg.  Já, já sagði hann ég er líka með vatn til að skvetta á eldinn.  Svo kom að því að Kristján kallaði á mig í kaffið og fór ég niður og sátum þar og spjölluðum lengi saman.  Eftir góa stund heyrðist kallað úr stýrishúsinu með valdsmannslegri röddu; "Á dekk strákar við erum að verða komnir".  Þá fórum við upp og vorum þá að sigla inn Geirþjófsfjörðinn.  Jörundur skipaði okkur að svipast eftir baujum svo hægt væri að byrja að draga.  En allt í einu er eins og högg komi á bátinn og hann stoppar og við Kristján duttum flatir á dekkið.  Hvað er nú að ske sagði skipstjórinn?  Kristján leit út fyrir borðstokkinn og sá þá að báturinn var strandaður.  Við höfðum sem sagt lagt netin á flóði en nú var háfjara og það fellur mikið út í þessum firði og við sáum í kíkir okkar baujur sem lágu flatar á þurrum botni. Það var sama hvað við reyndum að losa bátinn að ekkert gekk og urðum við því að bíða eftir flóði og gátum þá dregið netin og ákváðum við að leggja ekki  þarna aftur heldur fórum heim og næst þegar við fórum að Selárdal lögðum við þessar trossur þar líka og vorum nú með öll netin á sama svæði.  Hrognin verkuðum við sjálfir og í vinnslusal Matvælaiðjunnar. 

Þegar við höfðum verið við þetta í um 2 mánuði og búnit að fá á milli 20-30 tunnur gerði mikið hvassviðri af NA og næst þegar við fórum að draga voru netin full af þara og drullu.  Urðum við því að taka þau öll í land til að láta þetta þorna svo betra væri að hrista þarann úr.  En það dróst stöðugt að við byrjuðum á því verki.  Þegar netin höfðu hangið utan á hjalli yst í þorpinuí um 2 mánuði fréttum við að nokkrar rollur hefðu flækt sig í netunum og drepist.   Eigandi hafði þeirra skorið allt í tætlur.  Var því lokaverkefnið hjá okkur í þessari útgerð að aka leifarnar af netunum og fara með til brennslu á sorphaugum Bíldudals.  Við urðum að greiða bætur fyrir rollurnar sem drápust og þegar öll hrognin höfðu verið seld og lokauppgjör kom frá SÍS vorum við í skuld sem enn er ógreidd.

Ég hef aldrei síðan reynt við grásleppuútgerð eða verkun og aldrei orðið ríkur maður hvað peninga varðar.

Athugasemdir

[Rósa Aðalsteinsdóttir, 23.7.2008 kl. 21:16]

Sæll og blessaður.

Skrautleg grásleppuvertíð. Faðir minn og tvíburabróðir hans byrjuðu á grásleppuveiðum 1960 og pabbi hætti þeim einhverjum árum eftir að tvíburabróðir hans dó fyrir 11 árum. Hér í nágrenni við mig lifnar allt þegar kallarnir byrja að róa.

Kær kveðja/Rósa