Grenivík

„Það eru mjög slæmar horfur í markaðsmálum fyrir þær vörur sem við höfum framleitt á Grenivík og því grípum við til þessa ráðs,“ segir Ágúst Torfi Hauksson, framkvæmdastjóri Brims á Akureyri. Þrettán starfsmönnum af sextán hjá landvinnslu Brims á Grenivík var sagt upp fyrir helgi en Þar hafa verið framleiddar saltaðar afurðir.

Alltaf er ráðist á garðinn þar sem hann er lægstur.  Ég get ekki ímyndað mér að þetta geti skipt sköpum fyrir jafn stórt fyrirtæki og Brim er.  En aftur á móti skipti þetta gífurlega miklu máli fyrir íbúa á Grenivík.

Undirbúa lokun landvinnslu á Grenivík

Athugasemdir

[Bragi Sigurðsson, 2.3.2009 kl. 17:23]

Krafan um arð hjá Hjálmari og félögum er það mikil að nokkrir einstaklingar eða lítið bæjarfélag má alveg leggja í eiði, það er ekki nógu mykið uppúr þeim að hafa.

[Fannar frá Rifi, 2.3.2009 kl. 17:36]

þess vegna hófu þeir vinnslu á Grenivík til að byrja með og halda áfram með vinnslu á Rifi? 

[Jakob Falur Kristinsson, 2.3.2009 kl. 17:43]

Ræður Hjálmar nokkru um þetta er það ekki bara Gvendur vinalausi sem stjórnar Brimi.  Því er borið við að erfiðleikar séu núna með sölu á saltfiski.  Það getur vel verið rétt en hvers vegna er þá verið að verka saltfisk á Rifi?  Er betra að selja hann en saltdisk sem verkaður á Grenivík.  Ég er sammála þér að þessum mönnum er nákvæmlega sama þótt eitt þorp fari í eyði.

[Fannar frá Rifi, 2.3.2009 kl. 18:00]

stór orð og enn stærri fullyrðingar. er einhver innistaða fyrir þeim?

[Guðbjartur Þorvarðarson 2.3.2009 kl. 20:03]

Það er bara hin eðlilegasta krafa hjá stjórnendum fyrirtækja að það verði arður af rekstrinum..  Menn eru ekki í einhverri góðgerðastarfsemi með því að standa í þessu.

Það er bara þannig að ef að reksturinn gengur ekki hjá t.d þessu fyrirtæki, nú þá fer það væntanlega á hausinn og þá myndi loka á Grenivík.  En kannski í staðinn með svona fyrirbyggjandi aðgerðum þá þarf ekki að loka á fleiri stöðum eða að segja mönnum upp af bátunum.

Það er ekki hægt að ætlast til þess að menn sem eru í útgerð séu bara skyldugir til dauðadags að reka ákveðnar einingar í minni bæjarfélögum.  Sjálfur bý ég í litlu plássi þar sem að stærri fyrirtæki eru með rekstur.  Nú ákveði þau fyrirtæki að hætta eða loka, þá verður svo bara að vera.  Fáránlegt að segja að þeim sé alveg sama.  Menn segja ekki upp fólki bara af gamni sýnu.   Að halda álíka vitleysu fram er merki um skynsemdarskort.

[B.N. 2.3.2009 kl. 20:14]

                       Íslenska þjóðin í álögum kvótans
Í Fréttablaðinu dagana 9. til 12. des. 2004 var fjallað um kvótakerfið undir yfirskriftinni ,,Kvóti í 20 ár.”
Í umfjöllun blaðsins mátti sjá að flestir þeir sem tjáðu sig um málið hafa komið í gegnum tíðina að mótun kvótakerfisins og eiga jafnvel hagmuna að gæta eins og t.d. hæstvirtur forsætisráðherra Halldór Ásgrímsson sem er nú í forsvari fyrir kvóta sem honum er úthlutað af íslenska ríkinu ár hvert. Hlutdeild hans er mæld í tugum milljóna króna sé verðmatið látið ráða sem útgerðarmenn hafa komið á sín á milli og bankar taka svo gilt eins og hvert annað veð. Kvótinn hækkar svo í verði samkvæmt veð-og lánsþörfinni sem þessir aðilar telja að sé viðunandi til að sýna stöðugleika í reksrinum. Og samhliða því skapast möguleiki á að skammta sér fé út úr greininni og skuldir útgerðarinnar hækka og reksturinn verður sífellt erfiðari. Það orkar tvímælis að sjá sitandi forsætisráðherra í slíkri stöðu og þurfa jafnframt að vera með forræðið yfir nytjastofnum á Íslandsmiðum sem er sameign íslensku þjóðarinar eins og kemur fram í fyrstu grein laganna um stjórn fiskveiða. Undirritaður skrifaði grein í Fréttablaðið 9.des 2004 sem hét ,,Braskið með kvótan heldur áfram.” Þar mátti sjá að þorsktonnið í litla kerfinu var þá á 750.000,- krónur og 1250.000,- krónur í því stóra. Hálfu ári eftir að grein þessi var skrifuð er verðgildi framsals á einu tonni af þorskkvóta nú metið á 1 milljón króna í litla kerfinu en 1.5 milljón króna í því stóra. Úthlutaðar þorskveiðiheimildir á þessu fiskveiðaári eru 209 þúsund tonn og því hægt að sjá að verðgildi þessara veiðiheimilda hafa hækkað á sex mánuðum um rúma 52 milljarða króna. Aðrar veiðiheimildir í öðrum tegundum má áætla að séu til samans annað eins. Þetta hefur sömu virkni eins og peningafalsanir á efnahagslífið enda má sjá að erlendar skuldir eru komnar í 200% af vergri landsframleiðslu. Hér er ef til vill lausnin komin hvers vegna stórar gengisfellingar hafa ekki orðið ennþá síðan þetta kerfi var styrkt með lögum um stjórn fiskveiða nr.38 1990 og útskýrir hvers vegna sjávarútvegurinn hafi ekki þurft á gengisfellingum að halda þetta tímabil þrátt fyrir allt of hátt gengi krónunnar fyrir sjálfbæran rekstur. Hágengisnefnd sjávarútvegsráðherra virðist hafa fengið það verkefni að dreifa athyglinni frá vandanum og styrkja trúverðuleika þessa kerfis til að fá þjóðarsálina til að trúa því að sjávarútvegurinn sé nú hættur að skipta máli og þá væntanlega til að réttlæta það að hleypa erlendum aðilum inn í greinina. Ráðherra þessa málaflokks segir það koma sér á óvart hversu sterkur íslenski sjávarútvegurinn sé í heild sinni eftir að hafa lesið nefndarálitið. Ég fullyrði að þetta á ekki við landvinnsluna því hún fær ekki úthlutaðan kvóta til að búa til fjármagn úr. Tölur Hagstofu Íslands sýna að útflutningsverðmæti sjávarafurða nemur yfir 60% af verðmæti vöruútflutnings landsmanna. Undirritaður óskar eftir að hagfræðingar stígi nú fram á ritvöllinn og útskýri fyrir þjóðinni hvað sé að gerast og hvað sé framundan.

Baldvin Nielsen, Reykjanesbæ.

Grein þessi birtist í Fréttablaðinu 19. maí 2005

Íslenska þjóðin í álögum kvótans II

Mörg sjávarútvegsfyrirtæki hér á landi eru að sligast undan háu gengi krónunnar.

Þegar leið fannst til að framleiða peninga án þess að sækja út á miðin snérist margt í andhverfu sína og milljarðarnir urðu til án þess að innistæða væri fyrir hendi með braski á sértækum úthlutuðum nýtingarétti til útgerða til veiða úr auðlind þjóðarinnar.

Skelfilegt er að undirstaða velferðar heillar þjóðar treystir sér ekki til að stunda sjálfbærar veiðar án ávinnings kvótabrasksins. Í grein eftir undirritaðan með sömu fyrirsögn sem birtist í Fréttablaðinu 19. maí sl. er fullyrt m.a. að þetta ætti ekki við um landvinnsluna því hún fengi ekki úthlutaðan kvóta til að búa til fjármagn úr.

Sjávarútvegsgreinarnar fá því minna fyrir framleiðslu sína og lánsfjárþörfin verður sífellt meiri sem þýðir enn hærri vaxtakostnað sem er þó nógur fyrir. Vextir hér á landi eru miklu hærri en erlendis og því versnar samkeppnisstaðan stöðugt okkur í óhag.
Þar að auki þarf íslenskur útflutningur að búa við verðtryggingu sem gerir allar rekstraráætlanir, ómarkvissari.

Það er ekki skrýtið að fyrirtæki í þeim löndum sem við viljum gjarnan bera okkur saman við geti borgað allt að því helmingi hærri laun á tímann fyrir verkamann í dagvinnu. Þýða ekki betri laun hærri tekjur fyrir ríkið til að ráðstafa í góð málefni?
Rækjuvinnslur og landvinnslur á bolfiski leggja upp laupana hver á fætur annarri.

Þetta sanna nýjustu dæmin í þessum geira t.d. á Húsavík, Súðavík, Stykkishólmi og Akureyri svo mjög að ekki verður við unað.
Og að halda því fram að betur hafi tekist til í Reykjanesbæ, Sandgerði, Bíldudal, Ísafirði, Stöðvarfirði, Þorlákshöfn, Vestmannaeyjum, vikurnar þar á undan, væri hrein hræsni eða firra.
Fólkið stendur eftir agndofa og leitar eftir bjartsýnisgírnum og margir taka á það ráð að flytja til höfuðborgarsvæðisins og nágrenni þess því þar er mikil uppbygging á íbúðarhúsnæði og þjónustu. Í örvætingu sinni, leitandi að betri lífsafkomu, horfir það í forundran til stjórnarliða sem tala um góðæri, vinsælt orð á Davíðs-tímabilinu og hefur lærisveinn hans, Geir Haarde, viljað eins og flokksmenn hans í Sjálfstæðisflokknum að vaxtabætur yrðu aflagðar sem tryggði að tugir þúsunda heimila færu í gjaldþrot.

Verðtryggingin er nú farin að sanna gildi sitt fyrir bankana eins og íbúakaupendur sáu á nýjasta greiðluseðli íbúalána en þar má sjá að verðbætur hafa hækkað um tugir og jafnvel hundruð þúsunda króna á milli mánaða vegna verðbólgunnar.

Ráðamenn og bankar benda á eignabóluna sér til varnar, hækkun íbúðarhúsnæðis undanfarið en minnast ekki á alla milljarðana sem framleiddir voru í gegnum kvótabraskið inn í hagkerfið án þess að innstæða væri fyrir því.

Þess vegna er mikil undirliggjandi verðbólga sem almenningur á nú að greiða fyrir.

Ný könnun Gallups á fylgi Sjálfstæðisflokksins sýnir að margir láta blekkjast. Hann mælist með 44% fylgi en svarshlutfallið var þó aðeins 62% sem gerir þetta ekki að marktækri könnun en sýnir að fleiri hafi varann á þegar Sjálfstæðisflokkurinn er annars vegar.

Baldvin Nielsen, Reykjanesbæ

Grein þessi birtist í Fréttablaðinu í okt. 2005.

[Jakob Falur Kristinsson, 2.3.2009 kl. 20:41]

Guðbjartur auðvita reyna allir sem eru að reka fyrirtæki að fá sem mestan arð.  En þetta er ekki svona einfalt því íslenska þjóðinn á allar aflaheimildir og þeir sem fá þær úthlutaðar taka á sig líka ákveðnar skyldur.  Fólkið í þessum litlu sjávarplássum á líka sinn rétt og í lögum um stjórn fiskveiða stendur að eitt af markmiðum með kvótasetningunni sé að skapa sem flest störf ví'ða um land.  Við höfum búið við þetta kerfi í um 25 ár og hvernig má það vera að ef handhafar veiðiheimilda reyni alltaf að fá sem mestan arð.  Þá hefur nú eitthvað farið úrskeiðis því þegar þetta kerfi var sett á skuldaði sjávarútvegurinn svipaða upphæð og verðmætasköpun var á einu ári.  En í dag eru skuldir sjávarútvegsins 5-6 föld verðmætasköpun á einu ári.  Hvað varð um allan arðinn sem þessir snillingar segjast vera að ná?  Fyrir utan það að við erum að ganga af þorskstofninum dauðum vegna of lítillar veiði, sem er vegna skorts á fæðu fyrir allan þann fisk sem er á Íslandsmiðum.

[Fannar frá Rifi, 2.3.2009 kl. 23:28]

Jakob Falur. þá er þetta mjög einfalt ráð til. við getum haldið úti öllum fyrirtækjum sem í raun er ekki rekstrargrunndvöllur fyrir og geta ekki rekið sig sjálf, með því að veita opinberum ríkisstyrkjum til þeirra. væri það ekki gott ráð? eða hvað?

þegar kerfið var sett á, þá voru það stjórnmálamenn og ríkið sem veitti ábyrgðir og komu togurum fyrir á völdum stöðum. er það það sem þú vilt? 

þú heldur því fram að kvótakerfið sé ástæða og orsök þess að stjórnuninn hjá Hafró sé handónýtt? hvernig geturu fengið það út? kenniru grasinu eða leikreglunum um, ef dómarinn í fótboltaleik er blindfullur og dæmir illa? 

[Jakob Falur Kristinsson, 3.3.2009 kl. 09:43]

Ég fæ það út Fannar með því að skoða hvað hefur skeð á þessum 25 árum sem þetta kerfi hefur verið.  Ég er ekki að mæla með að ríkið styrki vonlaus fyrirtæki í hvaða rekstri sem þau eru.  Ég er einungis að benda á að hver sem fær úthlutað aflaheimildum, sem eru í eigu íslensku þjóðarinnar tekur á sig vissar skyldur varðandi nýtingu þessara heimilda og samkvæmt lögunum ber honum að skapa atvinnu.  Svo var ég líka að benda á að það er ekki samræmi í að halda því fram að mikil hagræðing hafi verið í sjávarútvegi til að auka arðsemi en samt safnar þessi atvinnugrein stöðugt skuldum.  Ég hef hvergi haldið því fram að léleg stjórnun hjá Hafró væri kvótakerfinu að kenna.

[Jakob Falur Kristinsson, 3.3.2009 kl. 18:13]

Það var eitt atriði sem ég gleymdi en það er að Grýtubakkahreppur, sem Grenivík tilheyrir hefur til umráða talsverðar veiðiheimildir sem eru geymd á skipum Brims hf. og þrátt fyrir tilkynningu um lokun vinnslu á Grenivík var ekki tilkynnt um að skila þessum veiðiheimildum aftur.  En þær gætu orðið til að laða útgerðaraðila til að hefja vinnslu aftur á Grenivík.