Slysatrygging

Sjómenn eiga að njóta slysatryggingaverndar almannatrygginga á ferðum sínum á vegum útgerða frá heimilum sínum. Þetta er niðurstaða héraðsdóms Reykjavíkur í máli Hraðfrystistöðvar Þórshafnar gegn Tryggingastofnun ríkisins. Dómurinn var kveðinn upp í lok mars en samkvæmt honum ber TR að greiða útgerðinni tæpar þrjár milljónir króna vegna launa og lækniskostnaðar sjómanns sem slasaðist á leið til skips.

Alltaf er Tryggingastofnun að reyna að komast hjá því að greiða það sem henni ber samkvæmt lögum.  Ég hef þurft að eiga mikil samskipti við þessa stofnun vegna minna veikinda og það liggur við að maður geti ekki farið þarna inn, nema í fylgd lögfræðings.  Þar á ég við höfuðstöðvarnar í Reykjavík og þar fær maður á tilfinninguna að margt af því fólki sem þar vinnur líti á fjármuni Tryggingastofnunar, sem sitt eigið fé. Ef maður er ekki sáttur við þá afgreiðslu sem maður fær og vill fá að tala við einhvern yfirmann þá er það stranglega bannað.  Fólkið sem starfar á jarðhæðinni er notað til að vernda sína yfirmenn á næstu hæð fyrir ofan.  Þegar ég bjó á Bíldudal var starfandi í Tryggingarumboðinu á Patreksfirði eldri kona sem lítð virtist vita um þessa stofnun yfirleitt og henni tókst að klúðra svo minni fyrstu tekjuáætlun minni að ég lenti í stór skuld við TR eftir fyrsta árið.  Hins vegar eftir að ég flutti hingað í Sandgerði hef ég þurft að eiga samskipti við umboð TR í Keflavík og þar er allt annar andi og starfsfólk þar á hrós skilið fyrir sín störf.  Þar er manni leiðbent og virkilega unnið fyrir mann og sóttur allur sá réttur sem maður á og forstöðukonunni þar tókst að fá fellt niður stóran hluta af minni skuld við TR, sem kellingin á Patreksfirði hafði komið mér í.  Þegar ég lenti í hinu alvarlega slysi á sjóð í september 2003 brotnuðu nokkrar tennur og þegar ég var á Reykjalundi þurfti ég og þarf enn að nota talsvert af lyfjum.  Eitt af þessum lyfjum virkaði þannig að það myndaði sýru í munninum og eftir að maður hefur tekið það inn verður að skola munnin með flúor.  Þetta vissi ég ekki þá því aldrei sá ég unmbúðir lyfjanna var bara skammtað í box fyrir hverja viku.  En það gleymdist að láta mig vita af þessu.  Þetta hafði þau áhrif að glerungur tannanna molnaði niður og eyðilögðust allar mínar tennur.  Þegar ég haustið 2005 ákvað að láta gera við tennurnar og hafði lesið um að ég ætti að fá 75% endurgreitt af öllum kostnaði.  Þegar ég síðan fór með reikningana til TR til að fá endurgreittvar miðað við einhverja aðra gjaldskrá en tannlækningar nota svo endurgreiðslan varð ekki nema um tæp 50%, þrátt fyrir að tannlæknirinn hafði skrifar TR og sagt að þetta tengdist þessu slysi.  Ég óskaði efti að fá að ræða við tryggingayfirlæknir varðandi tannviðgerðir en fékk þvert nei.  Þá tók ég mig til og pantaði í gegnum síma viðtal við þann mann, sem ég fékk.  Þar fékk ég góðar móttökur og viðurkenningu á að þetta væri tengt þessu slysi.  Hann sagði mér að hann hefði aðstöðu á stofu í Mjódd og sagði mér að mæta þangað á ákveðnum tíma.  Ég mætti til hans þar í nokkra tíma og hann fjarlægði það sem ónýtt var og gerði við að mestu og þurfti ég ekkert að greiða.  Síðan útvegaði hann mér síðan tíma hjá tannlæknir í Keflavík sem lauk viðgerðinni mér að kosnaðarlaus.  Er ég því með allar mínar tennur heilar og mæti reglulega í skoðun hjá tryggingaryfirlækninum.  Þetta dæmi sýnir að fólkið sem er að afgreiða á jarðhæð TR veit ekkert hvað er rétt í þessum málum.

 

Sjómenn slysatryggðir í ferðum til og frá vinnu