Hættuleg forvitni

Það mun hafa verið um 1950 sem tveir aldraðir sjómenn á Neskaupsstað stunduðu grásleppuveiðar og lögðu net sín utarlega í Norðfjarðarflóa.  Þegar þeir voru að draga netin í einni veiðiferðinni kom í ljós að tundurdufl hafði flækst í netin, sá sem yngri var eða um 70 ára vildi endilega að þeir færu með duflið í land og opnuðu það til að sjá hvernig það liti út að innan.  Varð það úr að þeir settu enda í duflið eftir að hafa losað það úr netinu og lögðu af stað til Norðfjarðar.  Þegar þangað kom fóru þeir að einum löndunarkrananum fyrir smábáta og ætluðu að hífa duflið upp á pallbíl sem þeir áttu og fara með það í veiðarfærageymslu sína og opna duflið.  Við fyrstu sýn þótti þeim það ekki flókið aðeins þyrfti meitil og hamar til verksins.  Þegar þeir eru að baksa við að útbúa bönd til að hífa duflið, kemur lögreglan brunandi á bryggjuna og harðbannar þeim að hífa duflið upp á bílinn því ef það rækist einhversstaðar í gæti það sprungið.  Nú þyrfti að kalla til sprengjusérfræðing frá Gæslunni til að gera duflið óvirkt.  Þetta þótti nú gömlu mönnunum óþarfa hræðsla hjá lögreglunni og ákváðu að draga duflið yfir Norðfjörð og að eyri sem þar er og þar ætluðu þeir síðan að opna duflið og skoða innihaldið.  Duflið hafði nokkrum sinnum rekist utan í bátinn og ekkert skeð svo þeir töldu að ekkert væri að óttast.  Vonuðust þeir til að inn í duflinu gæti verið einhverjir nýtilegir hlutir.  Talsverð alda var á Norðfjarðarflóa þegar þeir lögðu af stað með duflið og þegar þeir nálguðust fyrirhugaðan áfangastað slitnaði endinn sem bundin var í duflið og þrátt fyrir margar tilraunir til að koma endanum á duflið á ný tókst það ekki og rak duflið því upp í grýtta fjöruna og veltist þar um í stórgrýti.  Eftir smá stund varð þessi rosalega sprenging og svo mikil að hús í Neskaupsstað nötruðu og margar rúður brotnuðu.  Einnig kom lítilsháttar flóðbylgja á bát þeirra félaga og varð þeim þá að orði; "Að sennilega hefði lögreglan haft rétt fyrir sér og þetta hefði verið stórhættulegur andskoti þetta dufl."  Flýttu þeir félaga sér því í land og hugsuðu ekki meira um tundurduflið að sinni.  En samt sat það í þeim talsverð kergja að hafa ekki getað opnað duflið og vonuðu að fá aftur annað dul í netin en ekki varð þeim að þeirri ósk sinni.