Kvóti á úthafsrækju

Af því að ég var að skrifa áðan um sveitarfélagið Garð.  Þá mundi ég eftir skemmtilegri sögu um misskilning vegna Garðs.

Þegar kom að því að setja aflakvóta á úthafsrækju var hart deilt um hvort setja ætti kvótann á skipin eða rækjuverksmiðjurnar.  En rækjuverksmiðjurnar höfðu að mestu leyti staðið undir kostnaði við þessar veiðar.  Halldór Ásgrímsson var þá sjávarútvegsráðherra og fundað mikið með báðum aðilum.  Á einum fundi Halldórs með rækjuverksmiðjueigendum, var rætt að ef kvóti yrði settur á verksmiðjurnar þá væri réttlátt að miða við fjölda rækjupillunarvéla í hverri verksmiðju.  Meðal fundarmanna var Haukur Helgason frá Ísafirði, sem nú var fluttur suður og hafði rekið rækjuverksmiðju í Garði undir nafninu Lagmetisiðjan í Garði.  Hann hafði nokkru áður flutt starfsemi sína til Grindavíkur, en ekki breytt nafni fyrirtækisins.  Þegar kom að því að hver fundarmaður gerði grein fyrir fjölda véla í sinni verksmiðju og röðin kom að Hauk, þá sagði hann; "Ég á tvær vélar í Grindavík og síða á ég tvær vélar úti í Garði."

Ha, sagði Halldór Ásgrímsson; "Geymir þú vélarnar út í garði? væri ekki betra fyrir þig að setja þær inn í eitthvað hús, þær verða ónýtar hjá þér maður ef þær vera áfram út í garði."  Það varð vandræðaleg þön á fundinum en síðan sprungu allir úr hlátri.  Halldór byrsti sig aðeins og sagði; "Ég er bara að benda manninum á að betra er að geyma vélar inni en úti í garði."  Þá loksins gat Haukur leiðrétt þetta og sagði að vélarnar væru geymdar inni í húsi í sveitarfélaginu Garði.  Þá loks hló Halldór.