Slys

Kristín Sigurðardóttir var nýfarin að vinna í álverinu á Reyðarfirði þegar hún lenti í bílslysi sl. haust og líf hennar umturnaðist. Að lokinni spítalavist tók við nokkurra vikna dvöl á legudeild Grensáss með strangri endurhæfingu sem m.a. beindist að því að þjálfa Kristínu í að umgangast fólk úr hjólastólnum sem hún var nú komin í.  Kannski fékk hún ekki að vera nema nokkrar vikur á Grensás vegna álags á þá deild.  Því er nauðsynlegt að stækka deildina og koma þar fyrir sundlaug ofl.  Fyrst ríkið hrefur ekki peninga í þetta verkefni þá verum við íbúar þessa lands að safna fyrir þessum framkvæmdum.

Eins og ég skrifaði um í gær gera slysin ekki boð á undan sér, þau koma bara alveg óvænt.  Ég samgleðst þessari konu að hafa náð fyrri heilsu til baka að hluta (Því hún er enn í hjólastól)  Þetta litla dæmi sýnir okkur vel kvað mikil þörf er fyrir endurhæfingu eftir slys og við eigum öll að leggjast á eitt , sem er að safna fé fyrir Grensás.  Ég var þó heppnari en þessi kona því ég losnaði alveg við hjólastólinn, þótt ákveðin fötlun sé enn til staðar.  Enda var ég í endurhæfingu á Reykjalundi í alls 5 mánuði.  Þar var líka góð sundlaug sem ég notaði mikið og gerði margar æfingar í sundlauginni.  En Kristín var bara nokkrar vikur á Grensás og vonandi fær hún meiri þjálfun og losni við hjólastólinn.  Ég þekki vel hvernig það er að vera bundin við hjólastól og geta ekkert nema með aðstoð annarra.  Ég fann fyrir talsverðum fordómum í minn garð þegar ég var í hjólastólnum, bæði frá starfsfólki í verslunum og víðar í samfélaginu.  Eftir að ég fór að keyra bifreið sárnaði mér oft þegar heilbrigt fólk var að leggja bílum sínum í stæði fyrir fatlaða.  Því þótt ég geti gengið get ég það ekki langar vegalengdir.  Þegar ég var á Reykjalundi var þar maður, sem var algerlega bundinn við hjólastólinn.  En hann gat ágætlega ekið bíl og þessi maður lét prenta fyrir sig nokkrar rúllur sem á stóð; "Þetta bílastæði er ætlað líkamlega fötluðu fólki." Þessa miða límdi hann síðan á alla bíla sem lagt var í stæði fyrir fatlaða og höfðu ekki fatlaða-merkið í bílglugganum.  Íslendingar hafa alltaf sýnt það að þegar einhver söfnun fer í gang þá tekst það alltaf mjög vel.

„Geri flest sem ég vil“