Fiskvinnsla

„Vert er að taka fram að okkur ber að reyna með öllum ráðum að halda uppi atvinnustigi í landinu. Í ljósi þess langar mig að spyrja hæstvirtan sjávarútvegs- og landbúnaðarráðherra hvort hann geti beitt einhverjum ráðum til þess að auka fiskvinnslu hér í landinu,“ sagði Sigmundur Ernir Rúnarsson, þingmaður Samfylkingarinnar, í fyrirspurn til Jóns Bjarnasonar ráðherra.

Þarna er ég sammála Sigmundi Erni um aukna fiskvinnslu hér á landi.  Árlega flytjum við út árlega um 50-60 þúsund tonn í gámum af óunnum og óvigtuðum botnfiski, sem er mjög hátt hlutfall af allri veiðinni á botnfiski á Íslandsmiðum.  Þetta mun vera nálægt því sem Bretar veiddu hér við land áður en landhelgin var færð út í 200 sjómílur.  Væri nú ekki skynsamlegra að leyfa Bretum að veiða þetta magn sjálfir og bera þar með allan kostnað af veiðunum. Við fengjum í staðinn beinar greiðslur eða veiðiheimildir í þeim lögsögum sem Bretar hafa nú leyfi til að veiða.  Þar á ég við Barentshaf og Grænlandsmið.

Jón svarði því til að þetta mál væri í skoðun hjá ráðuneytinu og fór síðan að ræða um minni ýsukvóta, sem ekkert var verið að spyrja um, bara til að dreifa athyglinni annað.

Það er mín skoðun að á meðan Jón Bjarnason er sjávarútvegsráðherra verður þessu ekki breytt.  LÍÚ er á móti að þessu verði breytt og Jón virðist ætla að verða sama strengjabrúða hjá LÍÚ og allir fyrri sjávarútversráðherrar og gera ekkert varðandi sjávarútveginn nema með samþykki LÍÚ.  Hann hefur nú þegar afskrifað hugmyndina um innköllun veiðiheimilda vegna þess að LÍÚ var á móti þeirri leið.  Þar með hefur Jón brotið gegn stjórnarsáttmálanum og ætti að segja af sér strax.

Fiskvinnslan verði heima

Athugasemdir

[Arnar Geir Kárason 20.10.2009 kl. 08:36]

Auðvitað vilja LÍÚ ekki breyta þessu.  Það er miklu ódýrara fyrir þá að fá einhverja útlendinga í kúalalúmpur til að verka fiskinn heldur en að borga íslenskum verkamönnum.

Ég held að örfáar breytingar á kvótakerfinu myndu bæta það allverulega.

í fyrsta lagi.  Þá ætti að skattleggja þá sem seljakvóta um 70-90% nema þeir séu að halda áfram starfsemi í sjávarútvegi og andvirði sölunar sé notað í sjávarútveginn.

Þetta heldur verðmætum í fyrirtækjunum en kemur í veg fyrir óréttmæta afhendingu verðmæta til kvótaeigenda.

Í öðr lagi þá ætti að takmarka eða banna veðsetningu fiskveiðiheimilda.  Nema þó kannski til að fjármagna kaupa á bátum eða húsnæði undir starfsemi ef raunin myndi sína að erfitt væri að fá aðgang að slíku fjármagni.

Og síðast en ekki síst þá þarf að byrja að verka meira af aflanum hérlendis.  Og launin við slík störf þurfa einnig að hækka töluvert enda eru laun í fiskvinnslu orðin til háborinnar skammar miðað við hvenrig þau voru áður fyrr.

[Jakob Falur Kristinsson, 20.10.2009 kl. 15:01]

Það á að innkalla allan kvótann og leigja hann út aftur gegn hóflegu verði, sem síðan rynni í Auðlindasjóð, sem stofnaður yrði.  Leiga í eitt ár ef miðað væri við kr. 50,- á kíló, skilaði í þennan sjóð um 1.500 milljörðum á hverju ári.  Ef þessir peningar yrðu síðan notaðir til að greiða skuldir ríkisins yrði Ísland skuldlaust land eftir örfá ár.  Það er enginn sú útgerð svo aum að hún geti ekki greitt þessa leigu.  Þeir sem eru í útgerð í dag hefðu visst forskot á aðra vegna þess að þeir eiga fiskiskip og hafa sjómenn.  Þetta auðveldaði nýjum aðilum að komast inn í þessa grein, því +í dag eru þeir sem eru að byrja í útgerð að leigja kvóta af öðrum útgerðum fyrir kr.  250,- á kíló af þorski, en af þeirri leigu fær eigandi auðlindarinnar, sem er íslenska ríkið ekkert.  Einnig ætti að setja í lög að allur afli yrði seldur á íslenskum fiskmörkuðum og þá sæti öll fiskvinnslufyrirtæki við sama borð.

[Arnar Geir Kárason 20.10.2009 kl. 15:13]

Það væri ágætisfyrirkomulag, að undanskildri ákveðinni óvissu.

Fjárfestingar sem útgerðir gera reiknast með að borga sig upp á einhverjum árum.  Veiðiheimildir sem leigaðar eru væri þá væntanlega til skammstíma.  Og það skapar augljós vandamál.  Samningar yrðu þá í það minnsta að vera gerðir til lengri tíma.  Slíkt gæti hinsvegar skapað vandamál ef að stæðstu aðilarnir myndu leigja kvótann í langann tíma og lítið eftir á lausu fyrir aðila sem hyggjast byrja í bransanum.

Annars þykir mér þetta snjöll aðferð að því leiti að hún skilar sanngjörnu verði fyrir afnot af fiskimiðunum í þjóðarbúið.

[Jakob Falur Kristinsson, 20.10.2009 kl. 18:11]

Það yrði miðað við eitt ár í senn.  Tekjumöguleikar þeirra sem nú eru í útgerð og hafa fjárfest mikið breytast lítið og þeir hljóta að hafa gert ráð fyrir að þeirra rekstur greiddi niður skuldirnar.  Það er vandalaus að hafa hámark á því hvað hver útgerð má leigja mikið.

[Arnar Geir Kárason 20.10.2009 kl. 18:36]

Ég er ekki ennþá alveg sannfærður.

Ef hámarksfjöldi á hverja kennitölu er ákveðinn þá fer bara útgerðin að skrá einn bát á konuna, annan á strákinn og svo framvegis.  Þá held ég að það sé nú betra að hafa frekar heildrænni yfirsýn yfir hlutina.

Ég hefði lítinn áhuga á því að kaupa mér bát og leigja kvóta út á það að ég fengi kannskiað leigja aftur árið á eftir.

En þetta er góð hugmynd sem mætti útfæra á sanngjarnan og farsælan hátt ef tekin væri ákvörðun um að fara þá leið.

[Jakob Falur Kristinsson, 21.10.2009 kl. 06:52]

Það er alveg rétt hjá þér að þetta mætti útfæra á sanngjarnan og farsælan  hátt, ef til þess væri vilji.  Það yrði ekki hámark á kennitölu, heldur á hvert skip.

[Arnar Geir Kárason 21.10.2009 kl. 07:38]

Það er reyndar bara mjög góð hugmynd