Ein í viðbót af Hreppstjóranum

Eitt sinn var Hreppstjórinn að landa fiski úr nokkrum bátum og var á lyftara of auðvitað að flýta sér og allt í botni.  Hann tók fiskikörin við bryggjukantinn og færði þau til hliðar á bryggjunni áður en farið yrði með þau á hafnarvogina. Hafnarvörðurinn sem einnig var vigtarmaður var þarna staddur til að fylgjast með.  Hann talaði við skipverjana á einum bátnum og bað þá að gefa sér nokkrar ýsur í matinn og var það sjálfsagt.  Það var nýbúið að hífa upp þrjú fiskikör og hafnarvörðurinn fór á milli þeirra og bryggjukantsins til að ná í ýsuna, Þá kemur Hreppstjórinn á fullri ferð á lyftaranum til að taka fiskikörin en ferðin var svo mikil að körin runnu áfram og varð hafnarvörðurinn á milli karanna og bryggjukantsins með annan fótinn sem mölbrotnaði.  Eftir þetta þá varð hann að ganga með hækjur og með fótinn í gifsi í nokkra mánuði.  Nokkru síðar var Hreppstjórinn staddur á skrifstofunni hjá mér en þaðan sást vel yfir allt hafnarsvæðið og sáum við hafnarvörðinn koma höktandi á hækjunum og í gifsinu.  Ég spurði þá Hreppstjórann hvort honum þætti ekki leiðinlegt að hafa farið svona með manninn.  Það stóð ekki á svarinu; "Nei það er ekkert að honum, bara tóm uppgerð og ég get sagt þér það að það eru alltaf eintóm vandræði með þennan mann".  Þar með var málið afgreitt af hálfu Hreppstjórans.