Eru fótboltamenn þrælar nútíman?

Ég hef lesið mikið um Tyrkjaránið og ferðasögu Guðríðar og oft dettur mér í hug sá atburður þegar íslensku þrælarnir voru boðnir upp á markaðstorgi í Alsír, þegar ég heyri um kaup og sölu á ýmsum fótboltamönnum.  Í Alsír komu þrælakaupmenn og skoðuðu vandlega tennur, útlimi ofl. áður en þeir fóru að bjóða í hvern og einn.  Í dag er það víst ákveðinn tími á ári sem fótboltamenn hafa til að skipta um félag og þá skeður það sama og í Alsír að forustumenn íþróttarfélaga skoða heilsufarsskýrslur fótboltamannanna áður en ákveðið er hvort einhver leikmaður er keyptur.  Ég horfði á viðtal við framkvæmdastjóra eins knattspyrnufélags í Reykjavík og sagði hann að sitt félag væri vel sett fjárhagslega til að kaupa leikmenn, því þeir hefðu selt nokkuð margar leikmenn til félaga erlendis fyrir gott verð.  Nú er ég ekki mikill áhugamaður um fótbolta og veit því ekki hvort viðkomandi leikmaður ræður nokkru um hvort hann er seldur eða hvert, ekki frekar en þrælarnir í Alsír.  Ég var nú svo barnalegur að halda að fótbolti væri íþrótt og leikin mönnum til ánægju og er oft hissa ef ég er að horfa á íslenska landsliðið er að spila, þá heyrist oft hjá þeim sem eru að lýsa leiknum að vörnin verði að brjóta á einhverjum og helst slasa viðkomandi svo hann geti ekki leikið meira í viðkomandi leik.

Fótboltinn er löngu hætt að vera íþrótt heldur harður bisness og öllum brögðum beitt til að vinna leiki.  Leik menn eru seldir út og suður fyrir svimandi fjárhæðir og vita nánast aldrei í hvaða landi þeirra heimili verður.  Tökum dæmi með Eið Smára, það hafa verið í gangi sögur um að lið hans Barcelona ætlaði að setja hann á söluskrá(eins og notaðan hlut) en Eiður hefur sagt sjálfur að hann vilji vera áfram hjá liðinu.  Eftir því að dæma ræður leikmaðurinn engu um hvort hann verður seldur eða hvert.  Að tala um að setja fólk á söluskrá er hreint mannsal og þrælahald.  Ástæða þess að leikmenn sætta sig við þetta er sú að laun þeirra eru ævintýraleg.