Minnisstæð flugferð

Eitt sinn var ég og mín fjölskylda að koma úr 5 vikna sumarfrí í Þýskalandi.  Við flugum frá Lúxemborg og ók ég bílaleigubílnum þangað og skilaði honum.  Þegar við vorum að innrita okkur í flugið þá var hægt að velja hvort maður vildi sitja í þeim hluta sem leyft væri að reykja eða ekki.  Við völdum reyksvæðið og þegar komið var inn í flugvélina hittist þannig á að við lentum í öftustu röð á reyksvæðinu.  Þegar flugvélin var komin á loft pantaði ég mér einn bjór og kveikti síðan í sígarettu.  Það var eins og við manninn mælt að um leið og ég byrjaði á að reykja byrjaði maðurinn í sætisröðinni fyrir aftan að kalla á mig og skipa mér að hætta að reykja.  Ég stóð upp og gekk til mannsins og sagði honum að það væri leyft að reykja þar sem ég sæti.  Þá brjálaðist hann af heift og skipaði mér að hætta öllum reykingum.  Ég þreif í öxlina á manninum og hristi hann duglega til og sagði honum að passa heldur þessa krakkagrísi sem voru með honum og spörkuðu látlaust í bakið á mínu sæti.  Þá ýtti maðurinn á takka og flugfreyja kom um leið.  Þetta reyndist vera gyðingur og nú heimtaði hann að ég yrði látin skipta um sæti.  Flugfreyjan sagði það ekki vera hægt því öll sæti á reykrýminu væru full en hinsvegar væru til laus sæti á reyklausa svæðinu og bauð manninum að færa sig.  Hann harðnestaði og sagðist hafa greitt fyrir þessi sæti og því yrði ekki breytt.

Síðan kom að því að matur var borinn fram og þá tók nú ekki betra við.  Í matnum var svínakjöt og þar sem gyðingar borða ekki slíkt kjöt byrjaði maðurinn að rífast við flugfreyjuna og sagði að þetta borðaði hann ekki og heimtaði annan mat.  Flugfreyjan sagði honum að það væri enginn annar matur til um borð og benti manninum að ef fólk þyrfti sérstakt fæði þá ætti að láta vita af slíku við innritun og þar væri tekið tillit til þess.  Maðurinn sagði að afgreiðslufólkið á flugvellinum hefði séð að hann væri gyðingur og það hefði því átt að vita að gyðingar borði ekki svínakjöt.  Flugfreyjan bauð honum að fá samlokur en þá þyrfti hann að borga sérstaklega fyrir þær.  En maðurinn vildi það ekki og borðaði því ekkert.  Börnin hans voru öll farin að gráta og sögðu að þau væru svo svöng en gyðingurinn gaf sig ekki og þá nánast trylltust börnin og nú voru stanslaus spörk í bakið á mínu sæti svo ég var í hinum mestu vandræðum að borða minn mat.  Eftir matinn kveikti ég mér aftur í sígarettu og var nú ákveðinn að hrekja gyðinginn í burtu og við hvern smók blés ég reyknum á milli sætanna aftur til gyðingsins en hann sat sem fastast.  Þá kveikti ég í annarri sígarettu og var nú með tvær í einu og alltaf blés ég reyknum aftur á milli sætanna.  Ég var farinn að heyra að gyðingurinn var farinn að hóst ansi mikið.  Nú kallaði hann á flugfreyjuna og óskaði eftir öðru sæti og fór hann aftar í vélina og dró grenjandi krakkana á eftir sér.  Ég gat þá loksins notið ferðarinnar því engin spörk voru nú í bakið á mínu sæti.  Við fórum úr vélinni í Keflavík en gyðingurinn hélt áfram til Bandaríkjanna.  Ekki veit ég hvort hann fékk annan mat það sem eftir var leiðarinnar eða hvort hann borðaði ekkert.  Enda var mér alveg sama og búinn að fá mig fullsaddan af þessum freka gyðingi.

Athugasemdir

[Ásdís Sigurðardóttir, 4.8.2008 kl. 13:18]

Það hefur aldeilis verið stuð í vélinni.  Hugsa sér að það skuli einhverntíman hafa verið leyft að reykja í flugvél?  man þegar ég fór til Kanarý 1975 að þá var þetta bara eins og rútuferð, allir reyktu, við sátum upp á sætisbökunum og sungum og drukkum, þvílíkt ferðalag sem tók 7 tíma, guði sé lof fyrir breytta tíma.       

[Rósa Aðalsteinsdóttir, 4.8.2008 kl. 13:20]

Sæll Jakob minn.

Þetta hefur verið skelfilega leiðinlegt. Í ágúst fyrir ári síðan var ég að koma heim frá Englandi ásamt skólafélögum úr þriggja vikna enskuskóla. Krakkarnir sem voru úr skólanum voru svo óþekk. Þau löbbuðu og hoppuðu á milli sætaraðana og það var mjög mikil læti í þeim. Það var alveg sama hvað við báðum þau að stilla sig. Flugfreyjurnar og flugþjónar komu og reyndu að sansa þau og eins fararstjórar en ekkert gekk. Þetta var óþolandi og við vorum nefnilega eins og blessaður Gyðingurinn líka búin að borga fargjöld og vildum hafa það þokkalegt á meðan flogið var frá Englandi til Íslands. 

Guð blessi þig og hressi

Kær kveðja/Rósa

[Jakob Falur Kristinsson, 4.8.2008 kl. 23:41]

Já það var stuð en enn meira stuð var þegar við fórum út en þá bilaði flugvélin sem við áttum að fara með og með okkur vor önnur hjón frá Bíldudal en þau voru viku styttri tíma úti en við.  Til að bjarga málunum var vél frá Icecacarco fengin til að millilenda í Keflavík.  Þetta var júmbóþota af stærstu gerð og tók held ég hátt í 400 farþega en við vorum aðeins um 20 farþegar og þessi vél var á tveimur hæðum og 20 flugfreyjur.  Þá var svo drukkið og sungið og um leið og glasið var tómt var strax komið með annað.  Við fengum að fara um alla vélina og í flugstjóraklefann.  Þar voru tveir hressir flugmenn og buðu mér og félaga mínum að prufa að fljúga.   Ekki lögð um við í það og sögðum við þá að við gætum kannski flogið beint áfram en að koma vélinni niður á jörðina gætum við ekki.  Þá ráku þeir upp tröllahlátur og sögðu að það væri öruggt að við næðum vélinni til jarðar en hvort við hittum á einhvern flugvöll væri stór spurning.  í þessari vél voru tveir gangar eftir vélinni og í hverri sætisröð voru þjú aðskilin sæti, þannig að krakkarnir gátu bar lagt sig og sofið alla leiðina ú til Lux.

[Jakob Falur Kristinsson, 5.8.2008 kl. 11:29]

Þarna er leiðinleg villa sem ég ætla að leiðrétta.  Flugfélagið sem við fórum með út hét Cargolux, kannski er stafsetningin ekki alveg rétt.