Hvaða hagsmuni er LÍÚ að verja?

Ég skrifaði fyrir stuttu grein um vottun sjávarafurða sem flestar þjóðir eru búnar að taka upp og er kallað MMC-vottun.  Verslunarkeðjur í Sviss eru hættar að selja íslenskan fisk af þessum ástæðum og búist er við að fleiri fylgi í kjölfarið.  Hér á landi stoppar þessi vottun á afstöðu LÍÚ og vilja þeir sérstaka íslenska gæðavottun og Friðrik J. Arngrímsson framkvæmdastjóri LÍÚ sagði í Morgunblaðinu að það kæmi aldrei til greina að taka upp MMC-vottun af þeirri ástæðu að á bak við þá vottun stæðu mörg umhverfissamtök og við ættum aldrei að fara eftir neinu sem frá þeim kæmi.

Ég hef fram að þessu talið Friðrik J. Arngrímsson vel gefinn mann, en nú er ég farin að efast.  Því hefur löngum verið haldið fram að ef þú getur ekki sigrað andstæðing þinn er betra að vinna með honum og hafa þannig áhrif á stefnumál viðkomandi.  Þessi rök notar LÍÚ um andstæðinga kvótakerfisins.  Þegar þú getur ekki breytt því sem þú vilt breyta verður viðkomandi að sætta sig við að lifa við ástandið.

Við verðum að viðurkenna að umhverfissamtök hafa orðið gífurleg áhrif á innkaup fólks á matvöru.  Trúir Friðrik því virkilega að þótt við kæmum með sér íslenska vottun á okkar sjávarafurðir að fólk keypti frekar þá vöru en eins vöru með merkinu MMC.  Svarið er NEI jafnvel þótt mynd af Friðrik væri á merkinu.