Vandi heimilanna

Hann er stór vandinn sem heimili þessa lands standa frami fyrir og það virðist ekkert eiga að gera þeim til bjargar.  Það er búið að búa til svokallaða greiðsluaðlögun, en hún er ansi flókin.  Til að fara í greiðsluaðlögun þarf fólk að leita til héraðsdómara sem tekur ákvörðun hvort viðkomandi gagnist sú leið ef ekki þá á sá sami að lýsa sig strax gjaldþrota.  Ef greiðsluaðlögun er samþykkt skipar tómar tilsjónarmann fyrir viðkomandi aðila eins og um þrotabú sé að ræða.  Þessi tilsjónarmaður hefur alræðisvald yfir fjármálum viðkomandi fjölskyldu.  Hann ákveður einkaneysluna og gerir áætlun um greiðslu skulda.  Þær áætlanir leggur hann síðan fyrir dómara og ef dómarinn samþykkir þær er boðað til fundar með lánadrottnum og samið um niðurfellingu skulda að því marki sem gert er ráð fyrir í áætlun tilsjónarmannsins.  Þetta ferli er áætlað að geti tekið allt að 5 árum.  En þá komum við að mannlega þættinum.  Hvaða fjölskylda kærir sig um að hafa lögfræðing inn á heimili sínu í 5 ár, sem ákveður hvað skal kaupa í matinn, hvort börnin eigi að fá ný föt og allt það sem venjuleg fjölskylda gerir.  Þetta eykur auðvitað atvinnu í landinu því mörg hundruð lögfræðingar fá þarna létt og auðveld störf í boði ríkisins.  Önnur leið sem boðið er upp á er að lengja öll lán til 80-100 ára, en hver kærir sig um að ætla að láta barnabörn sín greiða sínar skuldir.  Þeir eru örugglega mjög fáir ef nokkrir.

Þannig að úrræði ríkisstjórnarinnar til að bjarga heimilum þessa lands er ekkert nema rugl.