2007

Nú hefur orðskrípi komið inn í íslenska tungu, sem er "Að þetta eða hitt sé svo 2007-legt."  Hvað gerist árið 2007 sem gerir það ár svona sérstakt.  Að vísu var hrunið mikla ekki komið en það var heldur ekki árin 2000-2007.

Allt frá því að kvótakerfið í sjávarútveginum var komið á 1984 fóru menn að sjá tækifæri til að búa til peninga úr engu.  Þetta magnaðist síðan upp við einkavæðingu ríkisbankanna þriggja, frá þeim tíma hefur íslenska þjóðin verið á eyðslufylliríi.  Eftir einkavæðingu bankanna fundu menn fljótt út að hægt var að hagnast verulega með því að skipta nógu oft um verðlausan pappír.  Hugtakið milljónamæringur hvarf fyrir orðinu milljarðamæringur. Bæði bankastarfsmenn og fólk almennt varð veruleikafirrt og hugsunin; "Þetta reddast varð algeng."

1998 var ég og sonur minn að kaupa okkur bát og vantaði 25 milljónir til að geta klárað dæmið.  Við fórum i Glitnir og báðum um 25 milljóna króna lán en svarið var þvert NEI.  Þá datt mér í hug að útbúa 30 milljóna króna skuldabréf með veði í nýja bátnum.  Þá fórum við aftur í Glitnir og nú í verðbréfadeild bankans.  Við sögðumst eiga hér veðskuldabréf upp á 30 milljónir og hvort bankinn vildi kaupa það með 5 milljóna afslætti.  Þá fengum við þau svör að þetta væri nú svo lítil upphæð að það borgaði sig varla fyrir bankann að leggja vinnu í þessi viðskipti, en þar sem við byðum svona góðan afslátt skyldu þeir kaupa bréfið og það var gert.  Nú fórum við út úr Glitnir með þær 25 milljónir, sem okkur vantaði og málið var leyst.  En mikið sá ég eftir að hafa ekki skuldabréfið 300 milljónir. Svona var nú öll fagmennskan á þessu sviði í bankaheiminum, allt reynslulausir krakkar með eitthvað háskólapróf.