Mikið skáld látið

Líf rússneska rithöfundarins Aleksanders Solzhenítsyns, sem í skáldsögum sínum afhjúpaði hinar umfangsmiklu vinnubúðir sovéskra stjórnvalda, var „erfitt en hamingjuríkt,“ sagði eftirlifandi kona hans í dag. Solzhenítsyn lést í gær af hjartaáfalli, 89 ára.

Þá er hann fallinn í valinn þessi mikla hetja og stórkostlegt skáld.  Mér fannst ummæli Matthíasar Johannessen,skálds í fréttum í kvöld mjög góð.  Hann var spurður um Aleksander Solzhenítyn.  Matthías sagði; "Þetta var mikilmenni og stórkostlegt skáld og var frægur um allan heim eftir að hann fékk Nóbelsverðlaunin, sem hann þurfti reyndar að bíða í 3 ár að taka við vegna þess að hann fékk ekki leyfi til að fara úr landi."  Síðan bætti Matthías við;  "Að kannski væri hann ekki lengur mjög þekktur hjá nútímamanninum.  Nú yrði fólk frægt fyrir að verða ólétt en þessi maður hefði aldrei orðið óléttur."  Svo mörg voru þau orð.  Þessi maður var gerður útlægur úr sínu heimalandi fyrir sínar bækur og bjó í Bandaríkjunum í 18 ár.  Það var svo hinn sífulli Boris Jeltsín, sem veitt honum ríkisfang á ný og flutti hann þá aftur til fyrri heimkynna.

„Erfitt líf en hamingjuríkt“

Minnisstæð flugferð

Eitt sinn var ég og mín fjölskylda að koma úr 5 vikna sumarfrí í Þýskalandi.  Við flugum frá Lúxemborg og ók ég bílaleigubílnum þangað og skilaði honum.  Þegar við vorum að innrita okkur í flugið þá var hægt að velja hvort maður vildi sitja í þeim hluta sem leyft væri að reykja eða ekki.  Við völdum reyksvæðið og þegar komið var inn í flugvélina hittist þannig á að við lentum í öftustu röð á reyksvæðinu.  Þegar flugvélin var komin á loft pantaði ég mér einn bjór og kveikti síðan í sígarettu.  Það var eins og við manninn mælt að um leið og ég byrjaði á að reykja byrjaði maðurinn í sætisröðinni fyrir aftan að kalla á mig og skipa mér að hætta að reykja.  Ég stóð upp og gekk til mannsins og sagði honum að það væri leyft að reykja þar sem ég sæti.  Þá brjálaðist hann af heift og skipaði mér að hætta öllum reykingum.  Ég þreif í öxlina á manninum og hristi hann duglega til og sagði honum að passa heldur þessa krakkagrísi sem voru með honum og spörkuðu látlaust í bakið á mínu sæti.  Þá ýtti maðurinn á takka og flugfreyja kom um leið.  Þetta reyndist vera gyðingur og nú heimtaði hann að ég yrði látin skipta um sæti.  Flugfreyjan sagði það ekki vera hægt því öll sæti á reykrýminu væru full en hinsvegar væru til laus sæti á reyklausa svæðinu og bauð manninum að færa sig.  Hann harðnestaði og sagðist hafa greitt fyrir þessi sæti og því yrði ekki breytt.

Síðan kom að því að matur var borinn fram og þá tók nú ekki betra við.  Í matnum var svínakjöt og þar sem gyðingar borða ekki slíkt kjöt byrjaði maðurinn að rífast við flugfreyjuna og sagði að þetta borðaði hann ekki og heimtaði annan mat.  Flugfreyjan sagði honum að það væri enginn annar matur til um borð og benti manninum að ef fólk þyrfti sérstakt fæði þá ætti að láta vita af slíku við innritun og þar væri tekið tillit til þess.  Maðurinn sagði að afgreiðslufólkið á flugvellinum hefði séð að hann væri gyðingur og það hefði því átt að vita að gyðingar borði ekki svínakjöt.  Flugfreyjan bauð honum að fá samlokur en þá þyrfti hann að borga sérstaklega fyrir þær.  En maðurinn vildi það ekki og borðaði því ekkert.  Börnin hans voru öll farin að gráta og sögðu að þau væru svo svöng en gyðingurinn gaf sig ekki og þá nánast trylltust börnin og nú voru stanslaus spörk í bakið á mínu sæti svo ég var í hinum mestu vandræðum að borða minn mat.  Eftir matinn kveikti ég mér aftur í sígarettu og var nú ákveðinn að hrekja gyðinginn í burtu og við hvern smók blés ég reyknum á milli sætanna aftur til gyðingsins en hann sat sem fastast.  Þá kveikti ég í annarri sígarettu og var nú með tvær í einu og alltaf blés ég reyknum aftur á milli sætanna.  Ég var farinn að heyra að gyðingurinn var farinn að hóst ansi mikið.  Nú kallaði hann á flugfreyjuna og óskaði eftir öðru sæti og fór hann aftar í vélina og dró grenjandi krakkana á eftir sér.  Ég gat þá loksins notið ferðarinnar því engin spörk voru nú í bakið á mínu sæti.  Við fórum úr vélinni í Keflavík en gyðingurinn hélt áfram til Bandaríkjanna.  Ekki veit ég hvort hann fékk annan mat það sem eftir var leiðarinnar eða hvort hann borðaði ekkert.  Enda var mér alveg sama og búinn að fá mig fullsaddan af þessum freka gyðingi.

Gleymt barn

Starfsfólk á Ben Gurion flugvellinum í Tel Aviv í Ísrael fann þriggja ára gamla stúlku eina á gangi í fríhöfninni. Í ljós kom, að foreldar stúlkunnar höfðu gleymt henni og fóru án hennar með flugvél til Parísar ásamt fjórum öðrum börnum sínum.

Hvað er eiginlega að hjá svona fólki, að gleyma litlu barninu sínu í flugstöð og fara inní flugvél og fljúga í burtu eins og allt sé í lagi.  Ég skil ekki svona vitleysinga og það ætti að taka af þeim barnið.

Gleymdu barninu í fríhöfninni

Verslunarmannahelgin búin

Þá er þessari miklu útihátíðarhelgi búin og fólk farið að taka saman sitt dót og örugglega allt rennandi blautt.  Þeir sem ætla að vera bílstjórar á heimleiðinni sitja skjálfandi úr þynnku og drekka gos á meðan aðrir hlaða bílana.  Væntanlegir ökumenn verða að reyna að þrauka daginn og bíða í ákveðin tíma þar til óhætt er að setjast undir stýri.  Nokkuð víst er að margir verða veðurtepptir í Eyjum þar sem allt flug liggur niðri vegna þoku.  Þeir sem eiga pantað far með Herjólfi komast örugglega heim.  Ég ætla líka að vona að margir ökumenn fari ekki of fljótt af stað, því mörgum hættir við að vanmeta hæfni sína til aksturs og þar sem lögregla er vel á verði, er hætt við að nokkur ökuskýrteini lendi í þeirra höndum í dag eða kvöld.

En vonandi komast allir heilir heim að lokum og þá er bara að bíða í eitt ár til að endurtaka leikinn.  Á morgun er venjulegur vinnudagur og samkvæmt venju eru mjög margir veikir þann dag.  En núna þegar mörg fyrirtæki eru að fækka sínu starfsfólki munu flestir pína sig til vinnu að þessu sinni.

Þetta er Ísland í dag.

Nú er lífið ánægjuegt

Ég fékk skilaboð frá vinkonu minni og vona að þetta sé allt komið í lag á milli okkar.  Þetta er virkilega heiðarleg og vönduð kona svo er hún svo líka mjög hreinskiliun, segir það sem hún ætlar sér.  Þetta var ekki illa meint af hennar hálfu átti bara að vera hrekkur sem mistókst og setti allt úr skorðum.  Svona hlutir geta alltaf komið upp á milli vina.

Nú bíð ég bara eftir símtali frá henni sem ég vona að komi.

Skrýmsli

Hræ af torkennilegu dýri fannst nýlega á ströndinni við Montauk á Long Island í Bandaríkjunum. Myndir af hræinu hafa birst í bandarískum fjölmiðlum og eru miklar getgátur um hvað sé þarna á ferðinni og hafa ýmsar kenningar verið settar fram.

Þetta er nú eitthvað fyrir Bandaríkjamenn að gera sér frétt úr, en einhver eðlileg skýring hlýtur að vera til.

Sæskrímsli á Long Island?

Úff

Þetta var erfið nótt hjá mér, ég ætlaði aldrei að geta sofnað og var alltaf að vakna með miklar áhyggjur og þær eru enn.  Algjör vanlíðan og einmannaleiki.  Ástæðan er eftirfarandi;

Í gær talaði ég við konu sem ég taldi að væri heilsteypt, hreinskilin og heiðarleg.  Við töluðum saman í síma í gær og áttum gott samtal.  Ekki vildi hún gefa mér  upp hvar hún ætti heima eða sitt símanúmer.  Hún vildi hafa þann háttinn á að ég sendi henni skilaboð þegar ég hefði áhuga á að tala við hana, en hún er ein af mínum bloggvinum.  Mér leið í fyrsta sinn í marga mánuði vel eftir þetta símtal og taldi að loksins væri ég búinn að eignast góðan vin, sem ég gæti alltaf haft samband við ef á þyrfti að halda.  Og var að vona að við gætum hitist og talað saman og okkar samband myndi þróast í góða og einlæga vináttu.   En seint í gærkvöldi hringir síminn og í honum er kona sem kynnir sig sem aðar konu sem einnig er minn bloggvinur og spyr hvort það sé í lagi að hún heimsæki mig um næstu helgi og taldi ég það sjálfsagt mál, þar sem ég bý einn og fáir koma í heimsókn og er ég því feginn ef ég á von á heimsóknum og mitt heimili er öllum opið en hafði strax þekkt röddina og vissi að þessa var sú sama og ég hafði talað við þennan sama dag en ætlað að vita hvað hún myndi ganga langt í þessari stríðni sinni.  Síðan ætlað ég að stríða henni á móti.  Ég varð alveg sannfærður þegar konan fór að ræða um ýmsa hluti , sem ég vissi að ég hefði aldrei rætt við þá konu sem hún sagðist vera.  Hef reyndar aldrei talað við þá konu í síma en leyfði henni að tala út og játti öllu sem hún sagði.  Þá kom allt í einu skellihlátur og konan kynnti sig með sínu nafni og var þá eins og ég taldi mig vita komin sama konan og ég hafði talað við fyrr um daginn.  Hún sagði "Jæja þú ert þá svona og ég held að best væri að við höfum ekki samband aftur."  En áður en ég gat sagt eitt einasta orð, var skellt á.  Ég sendi henni skilaboð og reyndi að útskýra mitt mál og bað hana að sofa á þessu í nótt og hringja í mig á morgun(í dag)  Nú verður þessi dagur eintóm vanlíðan við að bíða hvort hún hringir eða ekki.  Ef þetta á að kallast góð vinátta þá hef ég misskilið það hugtak.  Ég hef alltaf verið traustur við þá sem vilja vera mínir vinir.  Ég er ekki heldur langrækin að eðlisfari og fyrirgef fólki fljótt ef það gerir eitthvað á minn hlut.  Því hef ég fyrirgefið þessari konu þetta símtal og vona að hún sé sú manneskja sem ég taldi og hringi í mig í dag.  Ég er að fara til Horsen í Danmörk næstu daga til að ganga endanlega frá kaupum mínum á bátnum þar og ætlaði að bjóða þessari vinkonu með en ef hún hringir ekki í mig í dag verð ég að líta svo á að hún sé ákveðin í að slíta okkar vináttu.  Henni finnst sennilega ekki mikið til þess koma að eig mig sem vin sinn, en ég er fatlaður öryrki og því hefur hún sett upp þetta leikrit til að losna við mig.  En ég hef nú samt mínar tilfinningar og vill njóta lífsins.

Ég hef þjáðst af þunglyndi síðan ég lendi í hinu alvarlega slysi en verið nokkuð góður undanfarið en í gærkvöld kom heiftarlegt þunglyndiskast og ég sat og grét og grét í langan tíma.  Tilfinningin var eins og ég hefði misst náinn ættingja.

En vonandi fæ ég símhringingu frá henni í dag og lífið fer að brosa á ný.