Engin afsökun til

Í þessari frétt segir frá að Guðjón Sigurðsson sem er bundinn við 140 kg rafknúinn hjólastól vegna MND taugasjúkdómsins þurfti í vikunni að bíða í tvær klukkustundir eftir því að komast heim frá Keflavíkurflugvelli, því að stólinn hafði týnst í flugstöðinni.  Guðjón segir að þetta sé ekki í fyrsta skipti sem þetta hafi gerst.  Í öllum mínum ferðum fæ ég stólinn í fínu lagi úti, en í hvert skipt sem ég hef komið heim, að minnsta kosti síðustu fimm skipti, þá er einhver andskotinn að.  Eitthvað brotið, eitthvað blautt, og núna síðast týndu þeir stólnum segir Guðjón en tók jafnframt fram að hann reyndi af fremsta megni að sjá spaugilegu hliðina á málinu, þó það yrði stöðugt erfiðara. "Þetta er eins og ef starfsfólkið bryti á þér báðar lappirnar við lendingu.  Þetta er ekki golfsettið mitt eða skíðin-þetta er nauðsynlegur hlutur sem veitir mér frelsi og möguleika á þátttöku í lífinu."  Stefán Thordsen yfirmaður öryggissviðs hjá Flugmálastjórn, segir málið mjög erfitt í framkvæmd, því það sé enginn hægðarleikur að koma tæki sem er á annað hundrað kíló í og úr flugvélalest.  "En það eru allir að reyna að gera betur."  Þetta er nú ansi léleg afsökun hjá Stefáni og stórundarlegt að þetta sé auðleyst á flugvöllum erlendis en stórvandamál hér á landi.  Ætli skýringa sé ekki frekar að leita í mismunandi viðhorfum til fatlaðra hér á landi og erlendis eða á maður að trúa því að hér á landi vinni eintómir vitleysingar og aumingjar við að losa og lesta flugvélar á Keflavíkurflugvelli sem ekki geti leyst sömu hluti og starfsbræður þeirra erlendis.  Nei komdu með betri skýringu en þetta Stefán, þessa kaupi ég ekki.

„Fótunum" kippt undan fötluðum