Markaðurinn

Í þættinum Markaðnum með Birni Inga á Stöð 2 í gærkvöld var Björn Ingi að ræða við athafnarmanninn Jón Ólafsson og þar kom margt áhugavert fram.  Jón útskýrði hvernig salan á Senu hefði gengið fyrir sig, en hún átti að vera mjög gegnsæ og heiðarleg.  Jón ásamt bandarískum manni, sem er mjög þekktur í afþreyingariðnaði, áttu hæsta tilboð í Senu um 800 milljónir.  En þeir félagar drógu tilboð sitt til baka þegar þeir komust að því að búið var að ákveða fyrirfram hver ætti að kaupa en það var félag í eigu tveggja fyrrum stjórnenda Glitnis.  Sá munur var á tilboðunum að Jón og félagi hans ætluðu að yfirtaka hluta skuldanna sem greiðslu.  Hitt tilboðið var staðgreiðslutilboð upp á 500 milljónir.  Fljótt á litið lítur það tilboð betur út sem bauð staðgreiðslu en hitt sem ætlaði að taka yfir hluta skuldanna.  En þegar nánar er skoðað þá er staðgreiðsluboðið svona;  Kaupverð kr. 500 milljónir - afsláttur vegna staðgreiðslu kr: 50 milljónir, niðurfærsla á lager kr: 150 milljónir.  Þannig að á endanum var greitt kr: 300 milljónir fyrir Senu og afskrifa þurfti stóran hluta skuldanna.  Hefði nú ekki verið skynsamlegra að taka tilboði Jóns og félaga og leyfa þeim að yfirtaka hluta skuldanna og greiða mismuninn í peningum.  Þá hefði viðkomandi banki fengið 800 milljónir fyrir Senu.  Eða 500 milljónum meira en fékkst í raun.  Ef þetta er forsmekkurinn af því hvernig staðið verður að sölu fyrirtækja sem bankarnir kunna að eignast, þá verður þetta ein allsherjar útsala með tilheyrandi afskriftum.