Útsölur

Frá áramótum hefur maður varla opnað eitt einasta blað án þess að rekast á auglýsingar um útsölur.  Boðið er 30-80% afsláttur af nánast öllum vörum.  Hvernig er þetta hægt?  Einhver hlýtur álagningin að hafa verið í byrjun ef allt í einu er nánast hægt að gefa nýjar vörur aðeins nokkrum mánuðum eftir að varan kom fyrst í verslanirnar.  Ekki trúi ég því að kaupmenn séu að tapa á þessu öllu.  Nei fyrra verðið hefur einfaldlega verið okur.

Olíuhreinsistöð

Tvískinnungur:

Bæjarstjórn Vesturbyggðar hefur tekið af skarið og vill leyfa byggingu olíuhreinsistöðvar í landi Hvestu í Arnarfirði. Viljayfirlýsing um landakaup þar undir hreinsistöð liggur fyrir. Að auki mun Fjórðungssamband Vestfirðinga vera að skoða hugsanlega staðsetningu í landi Sanda og Hóla í Dýrafirði. Vestfirðingar lýstu því yfir á sínum tíma að þeir tækju ekki þátt í kapphlaupinu um álver. Markmiðið væri að Vestfirðir yrðu grænt svæði, hugsanlega eini hluti landsins. Allt var þetta ályktað með góðum hug og af mikilli bjartsýni á að hér væri hægt að byggja upp öflugt samfélag, grundvallað á vistvænum iðnaði, menntun og þjónustu.

,,Við höfum tapað 20% íbúa á síðustu 10 árum og getum búist við enn frekari skerðingu í kjölfar niðurskurðar þorskkvóta,“ segir Ragnar Jörundsson, bæjarstjóri Vesturbyggðar, og bætir við að ,,Vestfirðingar lifi ekki á því einu saman að horfa á falleg fjöll.“

Sinnaskipti Vestfirðinga hafa víða fallið í grýttan jarðveg. Þannig fullyrðir formaður Náttúruverndarsamtaka Íslands að olíuhreinsistöðin standist engin lög; umhverfisráðherra segir stöðina ekki rúmast innan heimilda Kyoto-bókunar og iðnaðarráðherra er lítt hrifinn, a.m.k. ekki jafn upprifinn og hann er af olíuleit í íslenskri lögsögu, vongóður um árangur. Hver á að hreinsa þá olíu, ef hún finnst, hefur hann ekki látið uppi. Kannski einhver þjóð, sem betur er treystandi til að tryggja lágmarks mengun frá stöðinni en Íslendingum, eða hvað? Óneitanlega gætir tvískinnungs í því að vilja vinna olíu úr iðrum jarðar en vilja svo hvergi koma nálægt vinnslu hennar í afurðir, sem við þurfum á að halda og notum trúlega í meira lagi en margar aðrar þjóðir, miðað við mannfjölda.

Greinilegt er á umræðunni um stóriðju á Íslandi að það er ekki sama hvar henni er ætlaður staður. Fátt virðist því til fyrirstöðu að álver spretti upp hist og her í (væntanlegum) úthverfum höfuðborgarinnar, til hvorrar handar sem litið er. Þegar að Vestfirðingum kemur hafa menn allt á hornum sér. Vestfirðingar eiga áfram að vera grænir (og friðlýstir!) tilbúnir að taka á móti hluta þeirra milljón ferðalanga sem menn vænta að leggi einhvern tíma leið sína til landsins og sem jafn mikil mengun hlýst af, við að koma þeim hingað, eins og olíuhreinsistöðinni.

Vestfirðir og Norðvesturland eru einu landshlutarnir sem eru í mínus í hagvexti. Halda menn að Austfirðir væru í þeirri stöðu sem þeir eru í dag ef álverið á Reyðarfirði og Kárahnjúkavirkjun hefðu ekki komið til sögunnar? Með öfgakenndri, tilfinningaríkri fyrir fram mótaðri afstöðu fæst aldrei vitræn niðurstaða í olíustöðvarmálið. Meðan Vestfirðingum býðst ekkert annað er erfitt að leggjast gegn þeim fjölda starfa sem olíuhreinsistöðin hefur í för með sér.

Þetta mál verður að gaumgæfa áður en endanleg ákvörðun verður tekin.

Ekki skil ég þetta bull í bæjarstjóranum.  Olíuhreinsistöð í Arnarfirði má aldrei rísa því hún mun eyðileggja þennan fallega fjörð.  Hvernig eiga 200-300 þúsund lesta olíuflutningaskip að komast inn í Arnarfjörð þar sem þröskuldur er aðeins um 20 faðmar og þessi skip rista mikið meira en það og þótt hægt væri að sprengja þennan þröskuld er flatarmál botns svona skip svo mikið að það getur borið með sér allskonar kvikindi sem myndu eyðileggja lífríki fjarðarins.  Ég er hræddur um að ef rækju- og hörpudiskstofninn í Arnarfirði nær sér á strik mun enginn vilja kaupa afurðir frá svæði þar sem olíuhreinsistöð er rekinn.

Vísindasmiðja

Vísindasmiðja verður sett upp í Ráðhúsi Reykjavíkur kl. 13 í dag þar sem leikskólabörn munu vinna með ljós og fjölbreytilegan efnivið, en þetta er hluti af Vetrarhátíð í Reykjavík.

Fá borgarfulltrúarnir ekki að leika með.  Ég er vissum að leikskólabörnin gætu kennt ýmsum borgarfulltrúum muninn á réttu og röngu. 

Vísindasmiðja í Ráðhúsinu

Hrefnukvóti

Norsk stjórnvöld hafa veitt heimild til að veiða 1052 hrefnur á næstu vertíð og er það sami kvóti og veittur var á síðustu vertíð. Þá tókst aðeins að veiða helming kvótans eða 592 dýr.

Þeir eru kjarkmeiri norðmenn en við íslendingar hvað varðar hrefnuveiðar.  Við þorum engu en þeir halda sínu striki sem eðlilegt er.  Við leyfum ekki meiri veiðar á þorski en 130 þúsund tonn, en ætlum að leyfa hrefnunni að éta sín 140 þúsund tonn, sem er áætlað að hrefnustofninn éti af þorski hér við land.  Stjórnvöld telja betra að fóðra hrefnuna á okkar þorski en veiða hann og halda starfandi fiskvinnslu á Íslandi.  Atvinna íslendenginga í sjávarútvegi er minna metinn en að stuðla að aukningu á hrefnustofninum, það verður hrefnan sem að lokum étur upp þorskstofninn og snýr sér þá næst af ýsustofninum, en ekki veiðar okkar íslendinga úr þessum stofnum.  Hver skilur svona andskotans vitleysu.  Alla veganna ekki ég.

Óbreyttur hrefnukvóti í Noregi

Hreppstjórinn

Á sínu, tíma þegar ég var framkvæmdastjóri fyrir útgerð og fiskvinnslu á Bíldudal var útgerðarstjóri hjá fyrirtækinu sem yfirleitt gekk undir nafninu Hreppstjórinn, en þá stöðu hafði hann fengið á sínum tíma og þótt þá væri búið að leggja þessi embætti um allt land, þá vildi hann samt halda í sinn titil.  Hreppstjórinn var dugnaðar maður og sinnti sínu starfi vel, en kappið var oft svo mikið að stundum var framkvæmt áður en hugsa málið til enda.  Ég ætla að segja hér frá tveimur skrautlegum atvikum sem komu fyrir í fljótfærni;

Annað skipið okkar var línu- og rækjubátur og eitt sinn fór hann til Reykjavíkur áður en byrjað var á rækjunni til að ná í nýtt troll ofl.  En fyrst þurfti að taka gamla trollið í land og voru menn á bátnum að velta því fyrir sér hvernig best væri að ná gamla trollinu í land og var talið að best væri að fá bíl með krana og hífa trollið í land.  Hreppstjórinn var staddur þarna líka og sagði það ekki vera neitt mál og best væri að hann stjórnaði aðgerðum.  Við áttum á þessum tíma Lödu-station bifreið sem var notuð til snúninga í Reykjavík ef einhver frá fyrirtækinu átti þangað erindi og nú var Hreppstjórinn á bílnum.  Hann sagði skipstjóranum að bakka skipinu upp að bryggjukantinum í horninu þar sem er við enda á Faxaskála og á móti olíubryggjunni, en þar er smá steyptur hallandi renna og síðan grjót báðum megin.  Skipstjórinn gerði það, en á skipinu var smá skutrenna.  Hreppstjórinn lét síðan setja enda í bobbingalengjuna og festi svo vel í Löduna, síðan bakkaði hann aðeins og gaf svo allt í botn og trollið flaug loksins úr skipinu en í stað þess að ná inn á steyptu rennuna féll það beint niður og kippti svo mikið i Löduna að litlu munaði að hún færi í sjóinn líka.  Nú kom skipstjórinn og sagði að þetta væri vonlaust og best að fá bíl með krana og hífa þetta upp, því trollið væri svo víða orðið fast í grjótinu, en Hreppstjórinn var ekki á því að gefast upp.  Þetta væri alveg hægt og nú sá hann að við vélarverkstæðið Gjörvi hf. stóð pallbíll og fór hann þangað og fékk bílinn lánaðan og nú átti þetta að koma því þessi bíll var með drif á öllum hjólum.  Það var síðan bundið í þann bíl en þrátt fyrir að allt væri gefið í botn skeði ekkert bíllinn bara spólaði og spólaði og reykjarmökk lagði af dekkjunum.  Þá komu menn hlaupandi frá Gjörva og vildu fá bílinn því þeir vildu ekki láta eyðileggja öll dekkin á bílnum og var honum þá skilað.  En Hreppstjórinn var ekki á því að gefast upp, nú sá hann strætisvagn sem stóð við biðstöð á Grandanum og þangað fór hann og kom þá í ljós að hann kannaðist við bílstjórann og bað hann nú um að strætisvagninn reyndi að draga trollið.  Bílstjórinn sagðist ekki geta það, því hann yrði að halda sinni áætlun og nú þegar væru komnir nokkuð margir farþegar inn í vagninn.  Það er bara betra sagði Hreppstjórinn, því á er vagninn bara þyngri og dregur betur.  Eftir mikið þras féllst vagnstjórinn á að gera eina tilraun, en ekki gat hann hreyft við trollinu og fór síðan sína leið.  Nú voru góð ráð dýr en ekki var Hreppstjórinn á því að gefast upp og fór niður að trollinu og losaði alla möskva, sem fastir voru í grjótinu og að því loknu kemur stór kranabíll akandi.  Hreppstjórinn stoppaði hann og bað manninn um að hífa fyrir sig trollið upp á bryggju.  Kranastjórinn sagðist ekkert mega vera að því hann væri á leið í ákveðið verkefni út á Granda.  En ekki gafst Hreppstjórinn upp og sagði að þetta tæki ekki nokkra stund með svona öflugum kranabíl og að lokum gafst kranastjórinn upp og sagðist ætla að gera þetta og spurði hvort þetta væri mjög þungt.  Nei,nei, svaraði hinn þú þarft ekki einu sinni að setja niður stoðirnar á krananum.  Kranabílinn fór þá á bryggjukantinn og byrjaði að hífa í trollið, en fljótlega fór kraninn að halla talsvert og voru hjólin á kranabílnum sem sneru frá bryggjunni kominn á loft og þegar hann var alveg við það að velta niður í höfnina, stökk kranastjórinn út brjálaður af reiði.  Skipshöfnin fylgdist með spennt hvort að kraninn ylti niður í höfnina, kranastjórinn gat teygt sig inn í kranann og slakað svo bíllinn stóð á öllum hjólum.  Hann hundskammaði Hreppstjórann og sagði að þetta væri miklu þyngra er hann hefði sagt.  Hreppstjórinn svaraði fullum hálsi og sagði að auðvitað hefði hann átt að setja stoðirnar niður.   Hvort hann vissi ekki að það væri stórhættulegt að vera að hífa á svona stórum krana án stoðanna.  Nú setti kranastjórinn stoðirnar niður og hífði allt draslið upp á bryggju og losaði síðan kranann og ætlaði í burtu.  Hreppstjórinn fór og talaði við hann og spurði hvort það ætti ekki að greið honum eitthvað fyrir þessa vinnu.  Nei sagði kranamaðurinn það nægir mér alveg að sleppa lifandi frá þér og ók í burtu.  Hreppstjórinn fór þá um borð og sagði við þá sem þar voru að eitthvað hefði hann nú verið skrýtinn þessi kranastjóri.  Lauk þá þessu ævintýri með rækjutrollið.

Hitt atvikið varð þegar togarinn okkar Sölvi Bjarnason BA-65 fór í slipp í Reykjavík og eftir að skipið var komið á flot, þurfti að fara með björgunarbáta, slökkvitæki ofl. í skoðun.  Hreppstjórinn var að sjálfsögðu viðstaddur til að fylgjast með og sjá til þess að allt væri nú gert rétt.  Honum fannst alveg tilvalið að nýta sunnudagsmorgun til að koma björgunarbátunum upp á bryggju svo þeir væru tilbúnir í skoðun á mánudagsmorgni.  Fékk hann 1. stýrimann  togarans með sér í verkið.  Tveir af gúmmíbátunum voru upp á brúarþaki og notuðu þeir krana á togaranum og var ætlunin að hífa bátana af brúarþakinu og á bryggjuna.  Stýrimaðurinn fór upp á brúarþak og losaði bátana og setti á þá stroffu og síðan var byrjað að hífa þannig bátana í land.  Þar sem togarinn lá með stjórnborðshliðina að bryggjunni, en kraninn var bakborðsmeginn þurfti að kippa í þá til að þeir næðu inn á bryggjuna.  Stýrimaðurinn var við kranann en Hreppstjórinn á bryggjunni.  Allt gekk vel með fyrri bátinn en þegar komið var að seinni bátnum kippti hreppstjórinn óvart í línuna sem var til að blása bátinn upp og skipti það engum togum að báturinn blést upp og skorðaðist fastur á milli borðstokksins og yfirbygginginnar á togaranum.  Það var sama hvað þeir reyndu ekki var nokkur leið að losa bátinn og þar sem þetta var á sunnudegi var talsverð umferð um höfnina af bílum og stoppuðu margir til að fylgjast með þessum tveimur mönnum að glíma við björgunarbátinn og höfðu gaman af.  Hreppstjórinn var orðinn rauður í framan og dró upp vasahníf og vildi skera bátinn lausan en stýrimaðurinn sagði að þá myndu þeir skemma bátinn og var því hætt við það.  Eftir að hafa hugsað málið og hringt í Gúmmíbátaþjónustuna var ákveðið að láta hann vera þar sem hann var og síðan yrði hleypt lofti úr honum á mánudagsmorgni þegar starfsmenn kæmu að sækja bátana.  Var því það sem eftir var dags uppblásinn gúmmíbátur þrælfastur um borð í Sölva Bjarnasyni BA-65 og vakti mikla undrun þeirra sem leið áttu um höfnina þennan dag.

Virðingarvert framtak

Svona leit báturinn út nýsmíðaður.  En eigendur hans voru bræðurnir Hermann og Arnór Sigurðssynir ásamt Hraðfrystihúsinu Norðurtanginn.  Þessi bátur mun hafa verið í útgerð á Ísafirði allt fram að því að skuttogararnir fóru að koma.  Þá var hann seldu til Hríseyjar og fék nafnið Svanur.  Frá Hrísey var hann seldur til Bíldudals og hét áfram Svanur, frá Bíldudal fór hann til Vestmannaeyja og fékk þá nafnið Heddi frændi en mun síðan hafa endað í reiðileysi á Akureyri.

 

Svona vill Sævar sjá bátinn endurbyggðan.

  

Hefur ekki afskrifað Víking II

Þó að eikarbáturinn Heddi frændi hafi sokkið til hálfs við bryggju í Hornafirði á dögunum er Svavar Cesar Kristmundsson ekki af baki dottinn og hefur ekki enn afskrifað bátinn. Eins og sagt hefur verið frá hét Heddi frændi áður Víkingur II, smíðaður í Skipasmíðastöð Marselíusar Bernharðssonar og var sjósettur 1959. Svavar hefur mikinn áhuga á að snúa bátnum til fyrra horfs, en hann er nær óþekkjanlegur eftir miklar breytingar á síðari árum. „Hann sökk ekki alveg eftir því sem mér skilst“, segir Svavar. „Dælan sló út og það kom mikill sjór inn í hann. En ég held að það ætti í sjálfu sér ekkert að vera erfiðara en áður að koma honum í burtu. Vélin er ekki gangfær í honum, en ég veit að það eru snillingar fyrir vestan sem geta komið öllu í gang. Í versta falli þyrfti að draga hann í burtu. Ég er að vísu ekki fjársterkur maður og þyrfti að fá menn til samstarfs við mig. Ég er alla vega til í að reyna fram í rauðan dauðann að bjarga bátnum.“

„Ég myndi vilja sjá bátinn verða eins og hann var þegar hann var sjósettur. Ég er búinn að tala við Jón (Sigurpálsson, forstöðumann Byggðasafnsins), en þeir eiga í sjálfu sér nóg með að gera upp Maríu Júlíu. En ég er þó alla vega búinn að sýna viðleitni og ætla ekki að gefa Víking upp á bátinn strax.“

REI

Stýrihópur á vegum borgarstjórnar, sem fjallað hefur um málefni Reykjavik Energi Invest (REI) og Orkuveitu Reykjavíkur (OR), segist telja eðlilegt að REI verði áfram rekið með það hlutverk að sinna þróunar- og fjárfestingarverkefnum á erlendri grund og það verði 100% í eigu OR.

Ég var alvarlega að hugsa um að gera tilboð í þetta fyrirtæki REI en er kannski orðin of seinn.  Þó er aldrei að vita hvað Ólafur F. Magnússon myndi gera fyrir flokksmann í Frjálslynda flokknum sem ég er og svo er ég líka þunglyndissjúklingur og á skilið samúð þess vegna.  Hvað ég ætti síðan að gera við fyrirtækið veit ég ekki, en ég kæmist alla veganna á spjöld sögunnar.  En koma tímar og koma ráð.

REI verði í 100% eigu OR

Flug

Engar sérstakar starfsreglur eru í gildi hjá Icelandair varðandi forföll farþega í flug vegna ófærðar á milli Reykjavíkur og Keflavíkur samkvæmt upplýsingum Guðjóns Arngrímssonar, upplýsingafulltrúa Icelandair.

Er þá ekki tímabært að setja slíkar reglur eða semja við Vegagerðina um að Reykjanesbrautin verði opnuð fyrr á morgnanna, svo fólk komist í það flug sem það hefur greitt fyrir.  Svona ástand gengur ekki lengur.  Það væri líka hægt að semja við Árna Johnsen um að þegar hann grefur göngin frá Eyjum til Reykjavíkur að hafa afleggjar á flugvöllinn og Leifsstöð.  Þá væri hægt að slá tvær flugur í einu höggi og spara peninga.  Því ekki þyrfti að moka Reykjanesbrautina. 

Engar sérstakar reglur varðandi forföll í flug

Bætur

Héraðsdómur Reykjavíkur hefur dæmt Landspítala til að greiða þremur starfsmönnum bætur vegna uppsagna en dómurinn taldi, að ekki hefði verið rétt staðið að uppsögnum starfsmannanna árið 2006. Sá sem hæstu bæturnar hlýtur fær 900 þúsund, annar fær 400 þúsund og sá þriðji 300 þúsund.

Svona á þetta að vera, bara að láta reka sig og fá síðan bætur.  Getur þessi spítali ekki gert neitt rétt nema að lækna fólk sem kostar stórfé.

Fá bætur vegna uppsagna

Herjólfur

Herjólfur er enn í Þorlákshöfn vegna veðurs en skipið kom þangað frá Vestmannaeyjum um klukkan 11:30 í morgun. Gert er ráð fyrir að skipið sigli af stað til Eyja klukkan 17 en engin seinni ferð verður farin í kvöld.

Nú held ég að Árni Johnsen verði að byrja að grafa göngin til Eyja, þetta gengur ekki lengur.  Fyrst þetta stóra skip kemst ekki til Eyja hvernig halda menn að ástandið væri núna í nýrri höfn á Bakkafjöru.  Árni á ekki að grafa göngin beint til lands, því þar er allt ófært líka.  Hann á að grafa þau alla leið til Reykjavíkur.  Það þýðir ekkert að vera að hugsa um einhvern kostnað.  Það er nóg til af peningum í þessu landi.  Það þarf bara kjark til að taka ákvörðun og sækja þá peninga sem vantar.  Það á bara að láta Árna um þetta og þá reddast það einhvern veginn.

Herjólfur enn í Þorlákshöfn